เล่าสู่กันฟัง (๑๓)..ขาประจำ...ที่เก่าเวลาเดิม..

      อาทิตย์ก่อนโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อนนัน(อนันต์ ชาติตระกูล) กับเพื่อนนู(ธนู เพิ่มพูน) ทราบว่าจะไปพบปะกันอีกเช่นเคยในวันพุธที่ ๑ มิ.ย.๕๔ ที่เก่าเวลาเดิม...ก็เลยถามเพือนว่าการพบปะทุกสิ้นเดือนนี้มีตำนานความเป็นมาอย่างไร...

      ได้ความพอสรุปได้ว่า พวกเราเหล่าสื่อสารนั้นแต่ก่อนไม่ว่าจะไปทำงานที่ใดก็ต้องกลับมารับเงินเดือนที่กรมสื่อสาร พระราชวังเดิม ใกล้ ๆ วัดอรุณนั่นแหละครับ..บรรจุครั้งแรกรับเงินเดือนคนละ ๖๙๐.- บาท ประเพณีทหารเรือนั้นเวลารับเงินต้องหงายหมวกรับตามภาพข้างบนนั่นแหละครับ(จริง ๆแล้วตอนนั้นยังไม่มีแบงค์ใบละพันบาทครับ) พวกเราก็ไปเข้าคิวต่อแถวหงายหมวกรับเงินเดือนกัน...เดือนหนึ่งก็จะมีโอกาสมาพบกันเกือบทั้งรุ่นก็วันรับเงินเดือนนี่แหละ...พอรับเงินเสร็จเรียบร้อยก็ตรงเวลาอาหารเที่ยงพอดีก็เลยรวมกันไปนั่งคุยกันในร้านอาหารแถว ๆ หน้ากรมสื่อสารนั่นแหละ ร้านขาประจำน่าจะได้แก่ร้านเฮียสูน ถือว่าเป็นที่พึ่งของพวกเราเวลาเข้าเวรที่ศูนย์สื่อสารด้วย น่าจะทั้งสามมื้อแหละครับ ข้าวหมูอบ ข้าวไข่เจียวหมูสับ จะเป็นเมนูหลัก....ครับ นี่คือจุดเริ่มต้นตั้งแต่ ปี ๒๕๑๑ เป็นต้นมา

        แต่ละเดือนเพื่อน ๆ รุ่นเดียวกันที่ไม่ติดไปราชการที่ใหนก็จะหมุนเวียนไปเจอกัน ..ที่เป็นขาประจำเพราะทำงานที่กรมก็น่าจะมี เพื่อนโส(โสภณ อิ่มกมล) ราญ(สำราญ ศรีโมรา) เชียร(วิเชียร มามีเกตุ)นัน (อนันต์ ชาติตระกูล)นู(ธนู เพิ่มพูน)จิตร (วิจิตร อิ่มใจ)ฯลฯ เป็นที่รู้กันว่าทุกวันที่รับเงินเดือนต้องมาพบกัน...

        อย่างไรก็ตามถึงแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงการรับเงินผ่านบัญชีธนาคารแล้วก็ตาม(จำไม่ได้ว่าปีใด)...จากปี ๒๕๑๑ จนถึงปัจจุบันพวกเราก็ยังพบปะกันเหมือนเดิมแต่จะเปลี่ยนร้านอาหารไปเพื่อความสะดวก......เพื่อนร่วมรุ่นเหล่าช่างยุทธโยธา(ยย)ที่เคยมาพักร่วมกันตอนเป็นปี ๒ ที่กรุงเทพก็มาร่วมพบปะด้วย 
        พอพวกเราเริ่มหมดภาระหน้าที่มีเวลามากขึ้นเพื่อน ๆ ก็ช่วยกันบอกต่อ ๆ ไปยังเพื่อนร่วมรุ่นเหล่าอื่น ๆ จนกลายเป็นการพบปะของ นรจ.๐๙ ดังเช่นทุกวันนี้....ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่าน..มีอะไรที่ยังขาดอยู่ก็ช่วยเพิ่มเติมให้ด้วยนะเพื่อน....

ขาประจำ (คลิก)

(อัพเดท ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๕)

(ขอบคุณภาพ จากอินเตอร์เนต)