วันพฤหัสบดีที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564

วันสุดท้าย...

 


ทุกครั้งที่คิดว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกัน ครั้งสุดท้ายที่จะได้ไปที่นี่ และครั้งสุดท้ายที่จะได้ทำ ถ้าเรารู้ล่วงหน้าเรามักจะพยายามทำประสบการณ์ครั้งสุดท้ายของเราให้ดีที่สุด แต่มันก็น่าแปลกบางทีเรามานึกขึ้นได้ว่านี่คือครั้งสุดท้ายตอนมันได้ผ่านไปแล้ว และบางครั้งเราก็อาจจะไม่ทันได้คิดว่านี่คือวันสุดท้าย

.

เราไม่รู้หรอกว่าครั้งสุดท้ายที่ว่านั้นจะเดินทางมาถึงเมื่อไหร่ ในยุคที่เทคโนโลยีล้ำหน้าไปมาก เราอาจจะไม่ได้มีเวลามานั่งทบทวนหนึ่งวันในชีวิตที่ผ่านไป ผู้คน ข้อมูล เรื่องราว ภาพถ่าย ข้อความมากมายที่ส่งผ่านเข้ามาและผ่านไปอย่างรวดเร็ว บางครั้งเราก็ปล่อยมันผ่านไปอย่างนั้น ทั้งที่อาจจะเป็นเรื่องสำคัญที่ปลายทางอาจจะรอคอยการตอบกลับ เพราะเราคิดว่าพรุ่งนี้เดี๋ยวเราก็ตื่นมาพบกัน กลายเป็นความเคยชินที่เราไม่ได้ตระหนัก

.

เราค่อย ๆ มองเห็นคนรอบข้างหลายคนที่เตรียมตัวออกแบบแผนที่การเดินทางไปสู่วันสุดท้ายอย่างเรียบง่าย ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าครั้งสุดท้ายนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ จะว่าไปเราเดินทางเข้าใกล้วันสุดท้ายไปทุกวัน และบางขณะเราก็รู้สึกได้ว่ามันอยู่ใกล้มากจนสัมผัสได้ทุกลมหายใจ พี่คนหนึ่งเคยบอกกับเราว่า ทุกครั้งที่ตื่นนอนขึ้นมาให้รู้สึกขอบคุณชีวิตเสมอที่ได้มีเวลาอีกหนึ่งวัน และใช้เวลานั้นให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต 

.

#OurLastSummer #ฤดูร้อนสุดท้าย

****

Cr. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2870437126608367&id=100009263247763

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น