วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2557

อยู่ไม่สุข !!




น้ำท่วมเมื่อปี ๒๕๕๔
หมู่บ้านร่มรื่นกรีนพาร์ค ซอยคุณพระ
คลองหลวง ปทุมธานี
❤❤❤




          " ..อยู่ไม่สุขเลยนะ.."  พวกเรามักได้ยินเสียงป้า บ่นคำนี้บ่อย ๆ...ป้ามีหลานหลายคน หลาน ๆ ก็ซุกซนไปตามประสาเด็ก  พอชักจะวุ่นวายกันมาก ๆ ป้าก็จะออกปากห้ามปรามมาเสียครั้งหนึ่ง..พอได้ยินเสียงป้าพวกเราก็จะเงียบกันไปพักหนึ่ง...ถึงจะบ่นอย่างไรป้าก็ไม่เคยตีพวกเราเลย...ถ้าใครมาตีหลาน ๆ ป้าจะโกรธมาก  ขายข้าวได้ป้ามักจะซื้อทองให้หลาน ๆ เสมอ เมื่อห้าสิบปีที่แล้วทองไม่แพงเหมือนปัจจุบันนี้...ป้าจากพวกเราไปเมื่อสามปีที่แล้วด้วยอายุเก้าสิบห้าปี...
             เราจากบ้านนอกเข้ามาอยู่ในเมือง ผืนนาที่ป้าเคยทำกลายเป็นหมู่บ้านจัดสรรไปแล้ว..ชีวิตของคนเมืองที่มาจากหลากหลายถิ่นแล้วมาอยู่รวมในหมู่บ้านจัดสรรด้วยกันนี่ กว่าจะได้รู้จักพูดคุยกัน..บางคนห้าปีแล้วยังไม่รู้เลยว่าอยู่หมู่บ้านเดียวกัน...ในไม่ช้านี้ที่หมู่บ้านก็จะเพิ่ม"ค่าใช้จ่ายส่วนกลาง"อีกแล้ว...ยังไม่รู้ว่าจะตกลงกันอย่างไร...ผมเพิ่งมานึกถึงคำพูดของป้าอีกครั้งเมื่อเดือนที่แล้ว เมื่อเพื่อนบ้านในหมู่บ้านให้เข้าไปช่วยทำงานเป็นกรรมการของหมู่บ้าน..ผมบอกตัวเองว่า " อยู่ไม่สุขเลยนะ..." แต่ยังมีความหวังว่า ชุมชนเราจะ  ร่วมจิต ร่วมคิด ร่วมทำ..เพื่อ.."อยู่สุข"...ให้ได้...
                ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ



วันพุธที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557

คนมีนัด


       ..ช่วงนี้มี " นัด " บ่อย ส่วนใหญ่ก็คุณหมอท่านนัดให้ไปพบเพื่อถามไถ่เรื่องสุขภาพว่ายังพอทนอยู่ได้หรือไม่ โรคหนึ่งก็สามเดือนครั้ง อีกโรคหนึ่งก็สี่เดือนครั้ง...จากหมอนัดแล้วก็มีงานจรเข้ามา  งานบวช.. งานแต่งงาน..ฯลฯ  ก็มีมาตามเทศกาล...งานที่ไม่มีเทศกาล มาแบบจู่โจม คืองานศพ..
    ..เมื่อคืนได้ทราบข่าวว่าผู้ใหญ่ที่มีพระคุณ  ท่านได้จากไปแล้วหลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็งมาหลายปี  นัดนี้ถือว่าสำคัญที่สุดต้องไปกราบคารวะท่านเป็นครั้งสุดท้าย...เบื้องต้นทราบว่าจะมีงานพระราชทานเพลิงในวันจันทร์ที่ ๒๓  ก็ต้องรีบบันทึกไว้เพราะกลัวจะลืม..ผมเกือบ "ผิดนัด" สำคัญเสียแล้ว...เพราะปฏิทินข้างฝาบ้านนี่แหละ....
                          *** ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ ***

วันเสาร์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2557

นกเขาคูรัก


              สบาย สบาย นะครับ.... " นกเขาคูรัก " บทเพลงอมตะครับ พอเริ่มจำความได้ก็ได้ยินเพลงนี้แล้ว..แต่งโดย  สุนทรียา ณ เวียงกาญจน์  ทำนองโดย  สมาน กาญจนะผลิน..เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๘  เกือบจะ ๖๐ ปีแล้วครับ...
       ..เกือบจะทุกเช้าจะได้ยินเสียง จุ๊ก กรู ๆ ตรงหน้าต่างห้องนอน  วันนี้ได้โอกาสเหมาะคว้ากล้องมาเก็บภาพไว้ ....
" โน่นแน่ะ นกเขาคู จุ๊ก จุ๊กกรู
นกมันเฝ้าคูหาชู้มัน.."
"..โถโก่งคอทำเสียง หวาน
ช่างน่าสงสารนะกระไรใจ ข้า.."
"..ก็พี่ปักใจใฝ่รัก รัก
เจ้าไย มิเห็นใจ เมต ตา.."
"...นกมันรักกันรักมันก็มี แต่จ๊ะ จ๋า
ไม่มีมารยาเสมือน ร้อยลิ้น คนพร่ำ.."
"...ดวงใจ เอ๋ย นกมันเหมือนพี่เฉลย เอ่ย คำ.."
"...พูดไปแล้วต้องจำ.."
"...พูดไปแล้ว พี่จำมิต้องพูดซ้ำ ดวงใจ..."

          ..แอบเฝ้าดูเจ้านกสองตัวนี้ ต้องยอมรับว่า ผู้แต่งบทเพลงนี้ คุณสุนทรียา ฯ จินตนาการได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ....



       มีความสุขกันทุกท่านนะครับ 
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน ครับ

วันพฤหัสบดีที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557

คิวที่ ๐๐๐๓


              เมื่อวานมีนัดตรวจเลือดและพบแพทย์ตามนัด เนื่องจากต้องงดอาหารและน้ำตอนกลางคืนเลยต้องรีบไปแต่เช้ามืดจะได้ไม่ต้องอดอาหารตอนเช้านานเกินไป...ออกจากบ้านตีสี่กว่า ๆ สิบห้านาทีก็ถึงโรงพยาบาล  ที่จอดรถก็ว่าง...รีบไปจ่ายเงินค่าตรวจเลือด..ยังไม่ต้องเข้าแถวรอ..จ่ายเงินเสร็จไปจองคิวตรวจเลือดได้ คิวที่ ๓..ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีห้า..ต้องรออีกราวสองชั่วโมง..ขอใช้เวลาที่รอนี้ไปกับการอ่านหนังสือ..วารสารของโรงพยาบาลฉบับเดือนมิถุนายน ๕๗ มีเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับประเทศเกาหลี เขียนโดยคุณ ศศิพิมพ์  ไพโรจน์กิจตระกูล  ก็ขออนุญาตนำมาแบ่งปัน ครับ....
        "...โรงพยาบาลที่ไปศึกษาดูงานในครั้งนี้มี ๒ แห่ง คือ โรงพยาบาลซัมซุงและโรงพยาบาลโซลเนชั่นแนล...โรงพยาบาลเกาหลีสวยงามมากดูสะอาดสะอ้านโปร่งสบายเหมือนมาอาคารสำนักงานหรู ๆ มากกว่า...ระบบการรักษาเหมือนกันทั่วประเทศทั้งรัฐบาลและเอกชน คือ ใช้บัตรประชาชนในการรับริการเมื่อตรวจเสร็จก็ไปที่ตู้อีเลคทรอนิคส์เพื่อรับใบสั่งยาโดยใบนี้มีการคิดค่ายาและค่ารักษาเรียบร้อย แล้วจึงนำใบสั่งยาที่แพทย์สั่ง ไปซื้อจากร้านขายยานอกโรงพยาบาล โดยไม่ต้องจ่ายสตางค์นะ เพราะเป็นสวัสดิการของรัฐในการดูแลสุขภาพประชาชนเกาหลีของเขา เพียงแค่มีเลขบัตรประชาชนเท่านั้นเอง ได้ข่าวว่าประชาชนที่นี่ต้องเสียภาษีตั้งแต่ลืมตาดูโลกกันเลย คนที่อยากจะมีลูกต้องวางแผนดี ๆ พ่อแม่ต้องมีเงินจ่ายภาษีของลูกด้วย นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่คนเกาหลีไม่ค่อยอยากมีลูก.."
      " ..ศูนย์การแพทย์ซัมซุง (Samsung Medical Center)ถือเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศเกาหลี เป็นสถาบันทางการแพทย์ที่ดีที่สุด ตั้งอยู่ในกรุงโซล...หลายท่านอาจจะสงสัยแปลกใจว่า ซัมซุงเป็นโรงพยาบาลเฉพาะพนักงานของบริษัทซัมซุงหรือเปล่า ? คำตอบคือ มิได้เป็นเช่นนั้น ที่จริงบริษัทซัมซุงมีการบริการหลายอย่างในเกาหลีใต้ ทั้งร้านขายยา  โรงพยาบาล มินิมาร์ท โทรศัพท์ เครื่องไฟฟ้า ฯลฯ เป็นโรงพยาบาลที่เน้นการวิจัยควบคู่ไปกับการรักษาพยาบาล...."
      "...ที่เห็นได้ชัดอย่างหนึ่งคือ " ความเป็นชาตินิยม " ของคนเกาหลี สินค้าของใช้ต่าง ๆ เกือบ ๑๐๐ เปอร์เซนต์ เป็น Local Brand รถยนต์ส่วนใหย่ที่เห็นจะเป็นยี่ห้อ Hyundai และ KIA ป้ายตามสถานที่ต่าง ๆ ใช้ภาษาเกาหลีเกือบทั้งหมด.."
      ก่อนจบบทความ คุณศศิพิมพ์ ฯ  ..บอกว่า "..กฏหมายที่นี่มีบทลงโทษรุนแรงกับการคอรัปชั่นและทำจริง  มีตุลาการเป็นองค์กรที่มีหน้าที่ตัดสินความถูกต้องอย่างจริงจังและเด็ดขาด นักการเมืองที่มีสำนึกรับผิดชอบ จะแสดงความรับผิดชอบ(ถ้าถูกจับได้) ด้วยการลาออกอย่างรวดเร็ว และมีนักการเมืองบางท่านต้องฆ่าตัวตายเพื่อแสดงความรับผิดชอบมาแล้ว  บ้านเราก็ไม่ต้องถึงขนาดนั้นขอแค่รู้ผิดและลาออกให้เร็วก็พอ...จบข่าว...."
  (จากบทความ สรรหามาเล่า โดยศศิพิมพ์  ไพโรจน์กิจตระกูล วารสารโดมสุขภาพ ฉบับที่ ๕๔ เดือนมิถุนายน ๒๕๕๗)

วันอาทิตย์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2557

แร้งคอย

(คลิกบนภาพเพื่อดูภาพขยายใหญ่ขึ้น)

       เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมามีภารกิจต้องไปที่แก่งคอย สระบุรี ...ก็เลยถือโอกาสเก็บภาพมาฝากทุกท่านที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียน...ตามประวัติที่เล่าสืบต่อกันมาว่า อำเภอแก่งคอย เดิมชื่อ " แร้งคอย " เนื่องจากเป็นเส้นทางสู่ดงพญาเย็น มีไข้ป่าชุกชุมผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก จนทำให้มีนกแร้งมาคอยกินซากศพ....

       วัดแก่งคอย คือ จุดหมายปลายทางของการเดินทางวันนี้
       เดินชมภายในวัดทราบว่าวัดนี้สร้างราวปี พ.ศ.๒๓๓๐ หลังกรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่า ๒๐ ปี..วัดนี้ตามตำนานเล่าสืบต่อกันมามีหลายชื่อเปลี่ยนไปตามกาลเวลา..วัดแร้งคอย  วัดแก่งนางคอย ฯลฯ มีเจ้าอาวาสปกครองสืบต่อมาหลายรูป....

        หลวงพ่อลา นับเป็นเจ้าอาวาสลำดับที่ ๖ ( พ.ศ.๒๔๖๗ - พ.ศ.๒๔๙๗) หลวงพ่อลา เป็นที่เคารพนับถือของชาวแก่งคอยและประชาชนโดยทั่วไปเป็นอย่างมาก ว่ากันว่าสิ่งของที่นิยมไปแก้บนหลวงพ่อคือขนมจีนหรือขนมครก ครับ


    หลังจากกราบขอพรจากหลวงพ่อลา แล้วก็ไปสักการะพระมหาธาตุเจดีย์ศรีป่าสัก ที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำป่าสัก ภายในเจดีย์เป็นห้องโถงใหญ่เข้าใจว่าจะเป็นที่ประดิษฐานพระธาตุของพระอริยะสงฆ์  และรอยพระพุทธบาท   นอกจากนี้ก็มีภาพวาดพุทธประวัติ และภาพเรื่องรามเกียรติ์

       จากพระมหาธาตุเจดีย์ศรีป่าสัก  ก็ไปกราบนมัสการพระพุทธไสยาสน์นิมิตมงคลมุนีศรีแก่งคอย ที่วิหารสร้างใหม่ อยู่ใกล้ ๆ กับเจดีย์

        และที่จะต้องเยี่ยมชมอีกสถานที่หนึ่งในวัดแก่งคอยคือ อนุสาวรีย์ผู้ประสบภัยทางอากาศ สงครามโลกครั้งที่  ๒ เนื่องจากแก่งคอยเป็นชุมทางรถไฟถือว่าเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญ ตอนปลายสงครามโลกครั้งที่ ๒ เมื่อ ๒ เมษายน ๒๔๘๘ ฝ่ายตรงข้ามได้นำเครื่องบินมาทิ้งระเบิดที่แก่งคอย ทำให้สถานที่ราชการ บ้านเรือนและประชาชน เสียชีวิต ในจำนวนนี้มีชาวญี่ปุ่นจำนวนหนึ่งที่เสียชีวิต  ญาติพี่น้องของชาวญี่ปุ่นที่เสียชีวติจึงรวบรวมอัฐิแล้วสร้างอนุสาวรีย์ไว้เป็นที่ระลึก...
..........

..ก่อนจะลาจากริมฝั่งแม่น้ำป่าสัก..

...สัพเพ สัตตา....

       ยังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง ก็เลยถือโอกาสไปเดินไปชม สถานีรถไฟชุมทางแก่งคอย..ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัดแก่งคอย..

ถึงอย่างไร รถไฟไทยก็ยังเป็น"ความหวัง" ของคนไทย ที่จะเดินทางด้วยค่าโดยสารราคาไม่แพงนัก...

********

.ใกล้เวลาสี่โมงเย็น กลับเข้ามาวัดแก่งคอยอีกครั้งหนึ่ง.
ภารกิจสำคัญของวันนี้.
" อะนิจจา วะตะ สังขารา "
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
มีความเกิดขึ้นแล้วมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย
เป็นสุขอย่างยิ่ง
(บทพิจารณาสังขาร)
*******
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ

วันพุธที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2557

คนดีไม่มีวันตาย






...ขอเทิดทูนศักดิ์ศรียิ่งสิ่งใด
แม้แต่ลมหายใจก็ยอมพลี
โลกยังไม่สิ้นหวัง ถ้ายังมั่นในความดี
ศรัทธาไม่เคยหน่ายหนี คนดีไม่มีวันตาย...

(เพลง คนดีไม่มีวันตาย  น้ำมนต์  ธีรนัยน์ ขับร้อง)

****************

วันจันทร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2557

จงภูมิใจเถิด...ที่เกิดเป็นไทย






"...คนไทยรักชาติ และศาสนา

เทิดองค์เจ้าฟ้า ผู้ทรงเปื่ยมเนื้อนาบุญ
ถ้าท่านเคารพ สิทธิ์ของไทย
ท่านอยู่ต่อได้ อีกนานทุน สยามใจบุญ ยังยิ้มเสมอ.."

********
(บทเพลง สยามเมืองยิ้ม พุ่มพวงดวงจันทร์ ขับร้อง)