คิวที่ ๐๐๐๓

              เมื่อวานมีนัดตรวจเลือดและพบแพทย์ตามนัด เนื่องจากต้องงดอาหารและน้ำตอนกลางคืนเลยต้องรีบไปแต่เช้ามืดจะได้ไม่ต้องอดอาหารตอนเช้านานเกินไป...ออกจากบ้านตีสี่กว่า ๆ สิบห้านาทีก็ถึงโรงพยาบาล  ที่จอดรถก็ว่าง...รีบไปจ่ายเงินค่าตรวจเลือด..ยังไม่ต้องเข้าแถวรอ..จ่ายเงินเสร็จไปจองคิวตรวจเลือดได้ คิวที่ ๓..ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีห้า..ต้องรออีกราวสองชั่วโมง..ขอใช้เวลาที่รอนี้ไปกับการอ่านหนังสือ..วารสารของโรงพยาบาลฉบับเดือนมิถุนายน ๕๗ มีเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับประเทศเกาหลี เขียนโดยคุณ ศศิพิมพ์  ไพโรจน์กิจตระกูล  ก็ขออนุญาตนำมาแบ่งปัน ครับ....
        "...โรงพยาบาลที่ไปศึกษาดูงานในครั้งนี้มี ๒ แห่ง คือ โรงพยาบาลซัมซุงและโรงพยาบาลโซลเนชั่นแนล...โรงพยาบาลเกาหลีสวยงามมากดูสะอาดสะอ้านโปร่งสบายเหมือนมาอาคารสำนักงานหรู ๆ มากกว่า...ระบบการรักษาเหมือนกันทั่วประเทศทั้งรัฐบาลและเอกชน คือ ใช้บัตรประชาชนในการรับริการเมื่อตรวจเสร็จก็ไปที่ตู้อีเลคทรอนิคส์เพื่อรับใบสั่งยาโดยใบนี้มีการคิดค่ายาและค่ารักษาเรียบร้อย แล้วจึงนำใบสั่งยาที่แพทย์สั่ง ไปซื้อจากร้านขายยานอกโรงพยาบาล โดยไม่ต้องจ่ายสตางค์นะ เพราะเป็นสวัสดิการของรัฐในการดูแลสุขภาพประชาชนเกาหลีของเขา เพียงแค่มีเลขบัตรประชาชนเท่านั้นเอง ได้ข่าวว่าประชาชนที่นี่ต้องเสียภาษีตั้งแต่ลืมตาดูโลกกันเลย คนที่อยากจะมีลูกต้องวางแผนดี ๆ พ่อแม่ต้องมีเงินจ่ายภาษีของลูกด้วย นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่คนเกาหลีไม่ค่อยอยากมีลูก.."
      " ..ศูนย์การแพทย์ซัมซุง (Samsung Medical Center)ถือเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศเกาหลี เป็นสถาบันทางการแพทย์ที่ดีที่สุด ตั้งอยู่ในกรุงโซล...หลายท่านอาจจะสงสัยแปลกใจว่า ซัมซุงเป็นโรงพยาบาลเฉพาะพนักงานของบริษัทซัมซุงหรือเปล่า ? คำตอบคือ มิได้เป็นเช่นนั้น ที่จริงบริษัทซัมซุงมีการบริการหลายอย่างในเกาหลีใต้ ทั้งร้านขายยา  โรงพยาบาล มินิมาร์ท โทรศัพท์ เครื่องไฟฟ้า ฯลฯ เป็นโรงพยาบาลที่เน้นการวิจัยควบคู่ไปกับการรักษาพยาบาล...."
      "...ที่เห็นได้ชัดอย่างหนึ่งคือ " ความเป็นชาตินิยม " ของคนเกาหลี สินค้าของใช้ต่าง ๆ เกือบ ๑๐๐ เปอร์เซนต์ เป็น Local Brand รถยนต์ส่วนใหย่ที่เห็นจะเป็นยี่ห้อ Hyundai และ KIA ป้ายตามสถานที่ต่าง ๆ ใช้ภาษาเกาหลีเกือบทั้งหมด.."
      ก่อนจบบทความ คุณศศิพิมพ์ ฯ  ..บอกว่า "..กฏหมายที่นี่มีบทลงโทษรุนแรงกับการคอรัปชั่นและทำจริง  มีตุลาการเป็นองค์กรที่มีหน้าที่ตัดสินความถูกต้องอย่างจริงจังและเด็ดขาด นักการเมืองที่มีสำนึกรับผิดชอบ จะแสดงความรับผิดชอบ(ถ้าถูกจับได้) ด้วยการลาออกอย่างรวดเร็ว และมีนักการเมืองบางท่านต้องฆ่าตัวตายเพื่อแสดงความรับผิดชอบมาแล้ว  บ้านเราก็ไม่ต้องถึงขนาดนั้นขอแค่รู้ผิดและลาออกให้เร็วก็พอ...จบข่าว...."
  (จากบทความ สรรหามาเล่า โดยศศิพิมพ์  ไพโรจน์กิจตระกูล วารสารโดมสุขภาพ ฉบับที่ ๕๔ เดือนมิถุนายน ๒๕๕๗)