สวรรค์สมบัติ

ความสมบรณ์แห่งความเป็นสวรรค์สมบัติ คือ  หิริ และ โอตตัปปะ เมื่อมีทั้ง ๒ สิ่งทำให้มี  สวรรค์สมบัติ   สมบัติแห่งความเป็นเทวดา คือ ผู้ที่ทำบุญมาดีแล้ว

ผู้ที่จะไปสวรรค์ได้ ต้องมีคุณธรรมของเทวดา หิริ และ โอตตัปปะ  ขณะที่ยังเป็นมนุษย์อยู่  ก็ประกอบแต่กรรมดี  มีคุณธรรมประจำใจ

หิริ ก็คือ ความละอายต่อบาป
โอตตัปปะก็คือการเกรงกลัวต่อผลของบาป
ผู้ที่ทำบุญมาดีแล้ว ผู้ใดสร้างกรรมดี มีทาน ศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งเป็นบุญบารมีที่ส่งผลให้ไปเกิดบนสวรรค์  ชั้นใดชั้นหนึ่งเมื่อสิ้นชีวิต
ผู้ที่ไปเกิดบนสวรรค์  ไม่ใช่เป็นผู้ที่หมดกิเลส เพียงแต่ผู้นั้นทำความดีมาก เกินกว่าที่จะมาเกิดเป็นมนุษย์  ผลบุญจึงส่งให้ไปเกิดบนสวรรค์ชั่วคราว  เมื่อหมดบุญแล้ว  จะต้องจุติลงมาเกิดเป็นมนุษย์ หรือสัตว์เดรัจฉาน หรือลงนรกได้อีกแล้วแต่กรรมดี  กรรมชั่วที่ได้ทำไว้ ในชาติที่เป็นมนุษย์

สวรรค์สมบัติ คือ ผู้ที่มีเทวธรรม
เทวธรรม คือธรรมของเทวดา

ผู้มี หิริ โอตตัปปะ
มีความละอาย มีความเกรงกลัวต่อบาป
ย่อมมีสวรรค์สมบัติ คือที่หมายเป็นอย่างน้อย

สวรรค์ เป็นสุคติภูมิ
สวรรค์ เป็นภูมิแห่งการเสวยผลบุญ เจริญตาเจริญใจ สวรรค์ ก็ยังไม่พ้นทุกข์ ก็ยังต้องกลับมาเกิดอีก เป็นเพียงที่พักในการเดินทางในสังสารวัฏชั่วคราว

ภูริทัตตา