ถ้าจิตฟุ้งซ่านระหว่างเจริญสมาธิ การพยายามห้ามจิตให้หยุดคิดแทบจะไม่ช่วยอะไร ยังมีวิธีรับมือกับปัญหาดังกล่าวอีกหลายวิธีที่ให้ผลดีกว่า ดังเช่น แทนที่จะดิ้นรนชักลากจิตให้กลับไปยังอารมณ์กรรมฐาน เราอาจจะแค่ลองลดความเร็วของกระแสความคิดลง ปล่อยให้ความคิดดำเนินไปตามเรื่องของมัน แต่มีข้อแม้อย่างเดียวว่าต้องคิดช้าๆ ทีละความคิด เจตนาที่จะทำให้กระแสความคิดช้าลงจัดเป็นความเพียรชอบ ไม่ช้าไม่นาน จิตก็จะเบื่อกระแสความคิดเหล่านี้ไปเองและยินดีจะปล่อยวางด้วยความเต็มอกเต็มใจ ลองทำวิธีนี้ซ้ำอีกเมื่อจำเป็น
หากความฟุ้งซ่านเป็นปัญหาระยะยาวในการภาวนา สาเหตุส่วนใหญ่มักจะมาจากท่าทีที่เราปฏิบัติกับจิตในเวลาที่ไม่ได้ภาวนา โดยเฉพาะการเปิดรับข้อมูลจนล้นเกินพิกัด
ในกรณีเช่นนี้ เราควรเมตตาสมองของเราบ้าง พึงมีสติ ระมัดระวังสิ่งที่เราปล่อยให้จิตรับรู้ทางอายตนะทั้งหลาย โดยเฉพาะทางตาและทางหู
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
*****
Cr.https://www.facebook.com/100064337808864/posts/pfbid04ATaSmSMVGjHygVRdhE55sXwzKiV7LnQeVWWGhbrftdZ6sHmwWRzTjmSaiA37xG7l/?mibextid=Nif5oz
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น