ตัณหาเกิดขึ้นเมื่อเรารู้สึกว่ายังขาดบางสิ่งอยู่ ตัณหาบอกให้เราหาสิ่งนั้นประสบการณ์นั้นมาเติมชีวิตให้เต็ม มิฉะนั้นชีวิตเราจะไม่สมบูรณ์ ตัณหามาพร้อมกับความร้อนรนกระวนกระวายและลังเลที่จะยับยั้งชั่งใจด้วยหลักศีลธรรมใดๆ ตัณหากระซิบข้างหูเราว่า “อย่ามัวคิดมาก ทำไปเลย”
สมาธิภาวนาให้ความรู้สึกอิ่มเต็ม ไม่มีอะไรพร่องหรือขาดหายไป เมื่อการเจริญสติเข้าสู่ความสงบนิ่งและแจ่มชัด ตัณหาจะเกิดน้อยลงและอ่อนกำลังลง ยามที่เกิดตัณหา เราจะรับรู้เต็มที่ว่าเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่ง เราจะไม่รู้สึกถูกบังคับให้ต้องทำตามแรงเร่งเร้านั้น ตัณหาไม่อาจบงการให้เราคล้อยตามได้อีกต่อไป เราจะสามารถเฝ้าดูตัณหาเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปด้วยจิตอันสงบ
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
******
Cr.https://www.facebook.com/318196051622421/posts/2311991565576183/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น