" ญาติโดยธรรม "
*******
คนเราเกิดมาย่อมมีญาติพี่น้อง คนในวงศ์วานที่ยังนับรู้กันได้ทางเชื้อสายทั้งทางฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่นั้น ทางโลกเขาจัดเป็นพี่น้องกัน โดยปกติของคนทั่ว ๆ ไปแล้ว ย่อมเห็นแก่ญาติพี่น้องของตนเองดีกว่าของผู้อื่น ยกเว้นในบางกรณีที่อาจเห็นผู้อื่นดีกว่าญาติพี่น้องก็มี อันนี้ขึ้นอยู่กับความพอใจและไม่พอใจในเรื่องนั้น ๆ
ความสนิทของญาติพี่น้องนั้น เกิดจากความเป็นญาติทางเชื้อสายหรือวงศ์ตระกูล ความสนิทแบบนี้อาจลบเลือนได้ด้วยความขัดข้องหมองใจกันบางอย่าง ถ้ายิ่งเป็นเรื่องของผลประโยชน์ด้วยแล้ว ก็มีสิทธิ์ที่จะขัดข้องหมองใจกันได้ง่าย
ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช พระองค์ได้ทรงถามพระเถระผู้ใหญ่องค์หนึ่งว่า พระองค์เองได้ทำบุญอย่างมากมายในพระพุทธศาสนาถึงขนาดนี้ จะจัดว่าพระองค์นี้เป็นญาติกับพระพุทธศาสนาได้หรือไม่ พระเถระผู้ใหญ่ได้กล่าวว่า ยังไม่จัดเป็นญาติกับพระพุทธศาสนาได้ ถ้าจะให้เป็นญาติกับพระพุทธศาสนานั้น ต้องให้บุตรบวชในพระพุทธศาสนาเสียก่อน จึงจะจัดว่าเป็นญาติกับพระพุทธศาสนาได้ แต่การเป็นญาติกับพระพุทธศาสนาแบบนี้ ก็ยังจัดว่าเป็นญาติภายนอกเพราะถึงจะมีลูกบวชเป็นพระ และสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในพระพุทธศาสนาก็ตาม แต่ถ้าตนเองยังไม่ตกกระแสแห่งพระนิพพานแล้ว ก็ยังมีโอกาสไปเกิดในอบายภูมิได้ เพราะในสมัยพุทธกาลนั้น บางคนมีลูกสำเร็จเป็นพระอรหันต์แต่บิดายังมีกรรมอยู่จึงต้องไปตกนรกก็มี
แต่ถ้าเป็นญาติกันโดยธรรม จะเป็นอีกแบบหนึ่ง คือเป็นญาติกันโดยมีธรรมเป็นตัวเชื่อม เพื่อให้เกิดความสนิทสนม และสามารถช่วยเหลือกันได้ด้วยใจที่เป็นธรรม อย่างนี้จัดว่าเป็นญาติกันโดยคุณธรรม ในจิตใจอันดีงามถึงภายนอกจะเป็นญาติหรือไม่เป็นญาติกันก็ตาม แต่ภายในใจเป็นผู้มีคุณธรรมความดีย่อมเสียสละด้วยจิตใจอันงาม
*****
* ญาติแบบโลกนั้นนับกันตามเชื้อสายของบิดา - มารดา
* ญาติแบบธรรมภายนอกนั้นมีคุณธรรมเป็นตัวเชื่อม
* ญาติธรรมภายในนั้นหมายถึง บุคคลซึ่งปฏิบัติจนมีสภาวธรรมปรากฏขึ้นภายในจิตใจของตนเอง และสภาวะธรรมนั้นเป็นที่พึ่งของใจได้ บุคคลผู้มีภาวะแห่งกระแสธรรมที่เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ ผู้นั้นก็จัดว่าเป็นญาติกับธรรมะภายในใจตน
* ญาติภายนอกนั้นดี แต่ยังไม่ยิ่ง
* ญาติภายในนั้นประเสริฐเลิศหนักหนา
* จงพากันพบญาติธรรมพร้อมนำพา
* เพื่อนำมาซึ่งความสุขนิรันดร
*****
จากหนังสือ ประทีปส่องชีวิต โดย อริโย ภิกขุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น