เทวทัต

(คลิกบนภาพเพื่อดูภาพขยายใหญ่ขึ้น)

*****

     เทวทัต เป็นพระโอรสของพระเจ้าสุปปพุทธะ กับพระนางอมิตตา แห่งกรุงเทวทหะ เมื่อพระพุทธเจ้าประทับที่อนุปิยนิคม แคว้นมัลละ เทวทัตได้ออกบวชพร้อมกับเจ้าศากยะ อีก ๕ องค์คือ อานนท์ ภัททิยะ อนุรุทธะ ภัคคุ กิมพิละ และอุบาลี พนักงานภูษาของเจ้าชายทั้งหกองค์

       พระบรมศาสดาทรงให้การศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยจนแตกฉานสามารถทำให้ฌานสมาบัติเกิดขึ้นได้ ต่อมาได้ชักชวนดึงเอาอชาตศัตรูกุมารเข้ามาเป็นศิษย์ จึงบริบูรณ์ด้วยลาภสักการะทั้งมวลทำให้เกิดโลภะเจตนาอยากจะเป็นใหญ่ทำการบริหารคณะสงฆ์เสียเอง ได้ไปกราบทูลขอต่อพระพุทธองค์ แต่ไม่ทรงอนุญาต จึงคบคิดกับโกกาลิกภิกษุ ทูลขอพุทธอนุญาต ๕ ประการเพื่อจะหาเรื่องกล่าวโทษพระพุทธองค์ เช่น ขออย่าให้ภิกษุฉันเนื้อ ฉันปลา เป็นต้น เมื่อไม่ได้รับอนุญาตจึงพากันเที่ยวโฆษณาว่า พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมไม่จริงตามที่แสดงไว้ เพราะสอนไม่ให้ทำปาณาติบาต พระภิกษุบวชใหม่ ๕๐๐ รูปเห็นดีเห็นชอบจึงแยกออกไปตั้งคณะสงฆ์ใหม่ด้วยการสนับสนุนของอชาติศัตรู ไปอยู่ที่ภูเขาคยาสีสะ เมืองคยา ต่อแต่นั้นมาก็ได้แต่แนะนำสั่งสอนพวกบริวารของตนให้ประพฤติแต่ทางผิดธรรมวินัย ส่วนตนเองก็คิดจะเป็นพระพุทธเจ้า จนถึงกับพยายามทำลายพระชนม์ชีพพระบรมศาสดาด้วยอุบายต่าง ๆ แต่ไม่สำเร็จ

        ต่อมาพระโมคคัลลานะและพระสารีบุตร ได้มาพาภิกษุบวชใหม่ทั้ง ๕๐๐ รูป กลับคืนหมดในขณะที่พระเทวทัตกำลังนอนหลับอยู่ พอตื่นขึ้นมาถามพระโกกาลิกว่าพระไปใหนหมด ได้คำตอบว่าพระโมคคัลานะและพระสารีบุตรพากลับไปหมดแล้ว เลยเกิดทะเลาะกัน พระโกกาลิกบันดาลโทสะจึงเอาเข่ากระทุ้งที่หน้าอกจนพระเทวทัตกระอักเลือดได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส จึงระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้าว่า ตัวเราคิดแต่เรื่องไม่เป็นประโยชน์ต่อสมณโคดม ส่วนพระองค์หามีจิตคิดร้ายต่อเรา พวกภิกษุทั้งหลายก็ทิ้งเราไปหมดแล้ว ควรจะไปขอขมาโทษต่อสมณโคดม จึงให้บริวารที่เหลืออยู่หามตนเดินทางไปเฝ้าพระพุทธเจ้าที่แคว้นโกศล

          เมื่อพระอานนท์ทราบข่าวว่าพระเทวทัตจะมาถวายนมัสการพระบรมศาสดา ก็เข้าไปกราบทูลให้ทรงทราบ พระพุทธองค์ตรัสว่า เทวทัตไม่มีโอกาสได้เห็นเราตถาคตเสียแล้ว  พอพระเทวทัตมาถึงประตูเมืองสาวัตถี พระอานนท์ก็เข้าไปกราบทูลอีก พระพุทธองค์ก็ยังคงตรัสอยู่อย่างเดิมว่า เทวทัตไม่มีโอกาสเห็นเราเสียแล้ว

           เมื่อพระเทวทัตมาถึงสระโบกขณีซึ่งอยู่บริเวณหน้าประตูเชตวันมหาวิหาร บาปที่พระเทวทัตทำไว้ก็ให้ผลถึงที่สุดในที่นั้นคือ  เกิดเร่าร้อนขึ้นทั้งตัว  จึงบอกแก่ลูกศิษย์ว่าอยากจะอาบน้ำและดื่มน้ำ จงวางเตียงลง    พระเทวทัตก็ลุกขึ้นนั่ง หย่อนเท้าทั้งสองลงไปจดแผ่นดิน  แผ่นดินก็แยกออกเป็นช่องสูบตัวพระเทวทัตลงไปจนถึงคอ พระเทวทัตระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า จึงกล่าวขอขมาโทษและขอยึดพระพุทธองค์ว่าเป็นสรณะที่พึ่งอันประเสริฐต่อไป กล่าวแล้วก็ถูกแผ่นดินสูบจมหายลงไปสู่อเวจีมหานรก....

                                     ******                                              

         ภิกษุทั้งหลาย กราบทูลถามพระศาสดาว่า พระเทวทัตเมื่อถูกธรณีสูบแล้วไปเกิดอยู่ ณ ที่ใด พระศาสดาตรัสว่า ในอเวจีมหานรก เมื่อพระภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า พระเทวทัตเดือดร้อนในโลกนี้ จะไปเกิดในที่เดือดร้อนในโลกหน้าอีกหรือไม่ พระศาสดาตรัสว่า “เป็นอย่างนั้น ภิกษุทั้งหลาย ชนทั้งหลาย จะเป็นบรรพชิตก็ตาม คฤหัสถ์ก็ตาม มีปกติอยู่ด้วยความประมาท ย่อมเดือดร้อนในโลกทั้งสองทีเดียว”......

                                   ******

(จาก หนังสือตามรอยพระบาทพระศาสดา 

ศึกษาพุทธประวัติจากสังเวชนียสถาน)

******

สิบสองวันในอินเดีย (คลิก)