ทักษะชีวิตประการหนึ่งที่เราได้จากการฝึกภาวนาในรูปแบบ คือการรักษาภาวะตื่นรู้โดยผ่อนคลาย หรือผ่อนคลายโดยตื่นรู้ ขณะกำหนดอารมณ์กรรมฐาน เช่น ลมหายใจ จิตจะพ้นจากนิวรณ์ก็ต่อเมื่อจิตอยู่ในภาวะดังกล่าวเท่านั้น
นิวรณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น เช่น ความเครียด หรือความแข็งทื่อ ขาดความกระตือรือร้น ช่วยสะท้อนให้รู้ว่า เราทำความเพียรตึงไปหรือหย่อนไป สติอันต่อเนื่องเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าความพยายามประคับประคองความรู้สึกตัวให้อยู่กับอารมณ์กรรมฐานเป็นไปอย่างพอเหมาะ อุปมาที่ช่วยให้เห็นภาพความเพียรที่ต้องการ เปรียบได้กับความเพียรในการกำลูกนกไว้ในมือ หากกำแน่นไป ลูกนกก็บาดเจ็บ หากกำหลวมไป ลูกนกก็จะบินหนี จิตผ่อนคลาย แต่ไม่ต้องแลกกับความรู้สึกตัว จิตตื่นรู้แบบสบายๆ เป็นธรรมชาติ
เมื่อคุ้นเคยกับความตื่นรู้โดยผ่อนคลาย เราย่อมนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้ เรารับรู้และสังเกตจิต คล้ายๆ กับเหลือบมองด้วยตาภายใน ในสถานการณ์ส่วนใหญ่ เราคงจะเพ่งดูจิตแบบตรงๆ ไม่ได้ แต่เราเฝ้าดูอยู่ห่างๆ และเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างจากการดูนั้น
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ
******
Cr.https://www.facebook.com/share/7uRmKrjxtpWW9EQy/?mibextid=oFDknk
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น