( ภาพจากอินเตอร์เนต)
ความหวาดกลัวจับเข้ามาอยู่ในหัวใจของพลทหารท่ามกลางสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง...เมื่อเขาได้เห็นเพื่อนสนิทของเขาล้มลงในสนามรบ ขณะติดอยู่ในสนามเพลาะที่มีแสงไฟจากปืนพุ่งข้ามไปมาอยู่ตลอดเวลา พลทหารขออนุญาตผู้กองของเขาออกไปที่"เขตอันตราย"ซึ่งอยู่กลางของสนามเพลาะเพื่อเอาศพเพื่อนคืนมา
" ได้ " ผู้กองบอก
" แต่ฉันคิดว่ามันไม่คุ้มนะ เพราะเพื่อนของเธอน่ะ ตายแล้ว..แล้วเธอจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียก็ได้ "
พลทหารได้ยินทุกคำพูดของผู้กอง แต่มันไม่สำคัญสำหรับเขา พลทหารวิ่งไปที่เขตอันตรายทันที เขาไปถึงเพื่อนได้อย่างปฏิหาริย์...เขาแบกเพื่อนขึ้นบ่า แล้วนำกลับมาที่สนามเพลาะ ผู้กองสำรวจพลทหารที่เสียชีวิต แล้วหันไปมองพลทหารที่ไปแบกศพเพื่อนกลับมาด้วยสายตาที่อ่อนโยน..
" ฉันบอกเธอแล้วว่ามันไม่คุ้ม " ผู้กองบอก " เพื่อนเธอตายแล้วและเธอก็บาดเจ็บกลับมา "
" ถึงกระนั้นมันก็คุ้มครับท่าน " ...พลทหารตอบ
" เธอหมายความว่าอย่างไร คุ้มค่า เพื่อนเธอตายไปแล้วนะ "
" ใช่ครับท่าน แต่มันก็คุ้มค่า เพราะตอนที่ผมไปถึง เขายังไม่ตาย ผมดีใจที่เขาบอกว่า จิม..ฉันรู้ว่านายต้องมา.."
...............................
ขอบคุณที่มาจาก Fwd mail.
..๓๑ มีนาคม ๕๕ แล้วมาพบกันนะเพื่อน..
ตอบลบอยากรู้จังว่า "จิม" จะมามั้ย?
ลบปีนี้คาดว่า"จิม"จะมาร่วมงานอย่างแน่นอน..
ตอบลบวันเสาร์ที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๙ พบกันที่เก่าเวลาเดิม..วัดทุ้งโปรง สัตหีบ ถวายภัตตาหารเพลอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อน ๐๙ ที่ล่วงลับไปแล้ว ขอเรียนเชิญร่วมงานครับ...
ตอบลบ