แนวคิดเรื่องดีเรื่องชั่วและแรงผลักดันในการทำความดีละเว้นความชั่ว เป็นสิ่งที่พบได้ในสังคมมนุษย์ทุกหนทุกแห่ง ปัญหาอยู่ที่การตัดสินว่า ‘ดี’ หรือ ‘ชั่ว’ ที่อ้างถึงคืออะไรกันแน่ ความสัมพันธ์ระหว่างสองสิ่งนี้เป็นอย่างไร ความดีความชั่วเป็นขั้วตรงข้ามกันสิ้นเชิงเหมือนขาวกับดำ หรือว่ามีความสัมพันธ์ซับซ้อนกว่านั้น จะมีบ้างไหมที่จำเป็นต้องทำในสิ่งไม่ดีเพื่อให้เกิดผลในทางที่ดี มีบ้างไหมที่คนทำดีเพื่อเป็นหนทางบรรลุเป้าหมายเลวร้าย ความดีความชั่วมีระดับแตกต่างกันบ้างไหม ถ้ามี เราจะใช้เกณฑ์อะไรมาจัดลำดับที่แตกต่างเหล่านี้
แน่นอนว่าข้อเขียนสั้นๆ นี้คงไม่ใช่วงอภิปรายที่อาจลงรายละเอียดในประเด็นหนักๆ เช่นนี้ได้ สิ่งที่อาตมาอยากจะกล่าวถึงในที่นี้คือ ความเข้าใจต่อการกระทำที่เกิดจากการไตร่ตรองไว้ก่อนซึ่งเราเห็นว่าน่าสะพรึงกลัวและชวนสลดสังเวช อาตมาเชื่อว่าในทุกๆ กรณี ผู้กระทำผิดคิดว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่เชื่อว่าดีแบบใดแบบหนึ่ง หรือไม่ก็จะนำไปสู่ประโยชน์ส่วนรวม ไม่มีอะไรที่จะปลุกเร้าจิตใจคนได้มากเท่าความเชื่อว่ากำลังทำสงครามฝ่ายคุณธรรมเพื่อต่อต้านอำนาจชั่วร้ายได้อีกแล้ว
จากบทบาทคำสอนต่างๆ ทางศาสนา คงเป็นเรื่องยากที่เราจะนึกถึงโลกที่ไม่เกิดความขัดแย้งเช่นนี้ แต่อย่างน้อยที่สุดในฐานะชาวพุทธ เราเตือนสติตนเองได้ว่าเจตนาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด การกระทำใดๆ ก็ตามที่มีแรงจูงใจจากความโลภ โกรธ เกลียด หรือมุ่งร้ายต่อผู้อื่น ไม่มีทางจะดีไปได้ ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือความเชื่อใดๆ มาประกอบ
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
*****
Cr.https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0gY77CYbwgvedZSoNv1rMD1b6QgTM52zHxHvH7593Ndy7C6YotvL5mi4K9C91P2Mjl&id=100064337808864&mibextid=Nif5oz
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น