"A monk decides to meditate alone.
Away from his monastery, he takes a boat and goes to the middle of the lake, closes his eyes and begins to meditate.
After a few hours of unperturbed silence,
he suddenly feels the blow of another boat hitting his. With his eyes still closed, he feels his anger rising and, when he opens his eyes, he is ready to shout at the boatman who dared to disturb his meditation.
But when he opened his eyes,
saw that it was an empty boat, not tied up, floating in the middle of the lake ...
At that moment, the monk achieves self-realization and understands that anger is within him;
it simply needs to hit an external object to provoke it.
After that, whenever he meets someone who irritates or provokes his anger, he remembers;
the other person is just an empty boat.
Anger is inside me. "
~Thich Nhat Hanh
*****
Cr.https://www.facebook.com/share/p/kmJhBigAgxXmb7Ai/
*****
พระภิกษุรูปหนึ่งตัดสินใจนั่งสมาธิคนเดียว
เมื่อออกจากอารามแล้ว พระองค์ก็ขึ้นเรือไปยังกลางทะเลสาบ ปิดตาและเริ่มนั่งสมาธิ
หลังจากนิ่งเงียบอยู่หลายชั่วโมง
พระองค์ก็รู้สึกถึงแรงปะทะของเรืออีกลำที่เข้ามากระทบพระองค์ ขณะที่พระองค์ยังหลับตา พระองค์ก็รู้สึกว่าความโกรธกำลังเพิ่มขึ้น และเมื่อพระองค์ลืมตาขึ้น พระองค์ก็พร้อมที่จะตะโกนใส่คนพายเรือที่กล้ามารบกวนสมาธิของพระองค์
แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้น
พระองค์ก็เห็นว่าเป็นเรือเปล่า ไม่ได้ผูกไว้ ลอยอยู่กลางทะเลสาบ ...
ในขณะนั้น พระองค์ก็ทรงบรรลุถึงการตระหนักรู้ในตนเอง และเข้าใจว่าความโกรธอยู่ภายในพระองค์
ความโกรธเพียงแค่ต้องกระทบกับวัตถุภายนอกเพื่อกระตุ้นความโกรธนั้น
หลังจากนั้น เมื่อใดก็ตามที่พระองค์พบใครก็ตามที่คอยกวนใจหรือกระตุ้นความโกรธของพระองค์ พระองค์ก็จะระลึกได้ว่า
อีกฝ่ายเป็นเพียงเรือเปล่า
ความโกรธอยู่ภายในตัวเราเอง”
~ติช นัท ฮันห์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น