....ฯลฯ....
ปัญญานำมา มองตามเหตุปัจจัย ตัวเองก็สบาย แถมยังช่วยคนอื่น
....ชาวพุทธจะต้องตั้งหลักไว้ในใจตั้งแต่ต้นว่า เวลามองสิ่งต่าง ๆ จะไม่มองด้วยความชอบใจหรือไม่ชอบใจ แต่มองด้วยปัญญาที่ว่า มองตามเหตุปัจจัย ตั้งหลักอย่างนี้ไว้ในใจอย่างนี้ตั้งแต่ต้น คนที่ไม่ได้ฝึกไม่ได้พัฒนาไม่ได้เรียนรู้พุทธศาสนา ก็จะตั้งท่าผิด เริ่มตั้งแต่มองสิ่งทั้งหลาย ก็มองด้วยท่าทีของความรู้สึกที่ว่าอยากอย่างนั้น อยากอย่างนี้ ชอบใจไม่ชอบใจ พอรับรู้ประสบการณ์อะไรก็เอาความชอบใจไม่ชอบใจเข้าไปจับ หรือมีปฏิกิริยาชอบใจหรือไม่ชอบใจไปตามความรู้สึก
สำหรับชาวพุทธจะไม่เอาความชอบใจไม่ชอบใจหรือความชอบชังหรือตัณหามาเป็นตัวตัดสิน เป็นตัวนำวิถีชีวิต หรือเป็นตัวบงการพฤติกรรม แต่เอาปัญญามานำ การที่จะเอาปัญญามานำนั้น ถ้าเรายังไม่มีปัญญาพอหรือยังหรือยังไม่ชำนาญก็ตั้งหลักไว้ในใจก่อน คือตั้งหลักที่จะเป็นจุดเริ่มต้นให้แก่ปัญญา วิธีตั้งหลักในเมื่อยังไม่มีปัญญาพอก็คือ ทำเป็นคติไว้ในใจ เวลาเกิดอะไร เจออะไรบอกใจว่ามองตามเหตุปัจจัยนะ พอทำอย่างนี้ ปัญหาหมดไปตั้งครึ่งตั้งค่อนเลย เช่น คนมีทุกข์หรือคนจะโกรธ พอบอกว่ามองตามเหตุปัจจัยเท่านั้นแหละ ความทุกข์หรือความโกรธก็สะดุดชงักหรือลดลงไปเลย....
....ฯลฯ....
(จากหนังสือ วินัยชาวพุทธและชีวิตที่สมบูรณ์ พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต))
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น