In Theravāda Buddhism, emptiness is not a metaphysical entity. It is not an experience to be realized. It is simply absence. Thailand, for example, is empty of icebergs. The most profound kind of emptiness is the absence of attachment to ideas of ‘me’ and ‘mine’.
‘Letting go’ does not mean giving up on something. That would be abandonment, and may be wise or unwise, depending on the context and one’s intention. In Dhamma practice, letting go means letting go of thoughts of ‘me’ and ‘mine’ that arise within an activity or relationship.
Some religious texts assert that the world was created by a deity a few thousand years ago. Most scientific texts trace the origin of the world to a big bang. In the Buddhist, the world is created whenever thoughts of ‘me’ and ‘mine’ appear in the mind. Renouncing all refuge in thoughts of ‘me’ and ‘mine’ is the deepest meaning of the phrase ‘leaving the household life’.
Ajahn Jayasāro
20/2/24
****
ในพุทธศาสนาเถรวาท ความว่างเปล่าไม่ใช่สิ่งที่เลื่อนลอย มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่จะต้องตระหนัก มันเป็นเพียงการขาดหายไป ตัวอย่างเช่น ประเทศไทยไม่มีภูเขาน้ำแข็ง ความว่างเปล่าที่ลึกซึ้งที่สุดคือการไม่มีความผูกพันกับความคิดเรื่อง 'ฉัน' และ 'ของฉัน'
'การปล่อยวาง' ไม่ได้หมายถึงการยอมแพ้ในบางสิ่ง นั่นจะเป็นการละทิ้งและอาจฉลาดหรือไม่ฉลาดก็ขึ้นอยู่กับบริบทและความตั้งใจ ในการปฏิบัติธรรม การปล่อยวาง หมายถึง การปล่อยวางความคิดเกี่ยวกับ 'ฉัน' และ 'ของฉัน' ที่เกิดขึ้นในกิจกรรมหรือความสัมพันธ์
ตำราทางศาสนาบางฉบับยืนยันว่าโลกถูกสร้างขึ้นโดยเทพเมื่อไม่กี่พันปีก่อน ตำราทางวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ติดตามต้นกำเนิดของโลกไปสู่การระเบิดครั้งใหญ่ ในพุทธศาสนา โลกถูกสร้างขึ้นเมื่อใดก็ตามที่ความคิดเกี่ยวกับ 'ฉัน' และ 'ของฉัน' ปรากฏในจิตใจ การละทิ้งที่พึ่งแห่งความคิดเรื่อง "ฉัน" และ "ของฉัน" เป็นความหมายที่ลึกที่สุดของวลี "ละทิ้งชีวิตครอบครัว"
อาจารย์ชยสาโร
20/2/24
****
Cr.https://www.facebook.com/share/p/RuYJP5pZkmrDEHbv/?mibextid=oFDknk
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น