สบาย สบาย นะครับ.... " นกเขาคูรัก " บทเพลงอมตะครับ พอเริ่มจำความได้ก็ได้ยินเพลงนี้แล้ว..แต่งโดย สุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ทำนองโดย สมาน กาญจนะผลิน..เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๘ เกือบจะ ๖๐ ปีแล้วครับ...
..เกือบจะทุกเช้าจะได้ยินเสียง จุ๊ก กรู ๆ ตรงหน้าต่างห้องนอน วันนี้ได้โอกาสเหมาะคว้ากล้องมาเก็บภาพไว้ ....
" โน่นแน่ะ นกเขาคู จุ๊ก จุ๊กกรู
นกมันเฝ้าคูหาชู้มัน.."
นกมันเฝ้าคูหาชู้มัน.."
"..โถโก่งคอทำเสียง หวาน
ช่างน่าสงสารนะกระไรใจ ข้า.."
"..ก็พี่ปักใจใฝ่รัก รัก
เจ้าไย มิเห็นใจ เมต ตา.."
"...นกมันรักกันรักมันก็มี แต่จ๊ะ จ๋า
ไม่มีมารยาเสมือน ร้อยลิ้น คนพร่ำ.."
"...ดวงใจ เอ๋ย นกมันเหมือนพี่เฉลย เอ่ย คำ.."
"...พูดไปแล้วต้องจำ.."
"...พูดไปแล้ว พี่จำมิต้องพูดซ้ำ ดวงใจ..."
..แอบเฝ้าดูเจ้านกสองตัวนี้ ต้องยอมรับว่า ผู้แต่งบทเพลงนี้ คุณสุนทรียา ฯ จินตนาการได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ....
มีความสุขกันทุกท่านนะครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น