#เล่าสู่กันฟัง..แบ่งปัน..แลกเปลี่ยน..เรียนรู้..ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียน..
ขอแนะนำให้ลองทำงานทางจิตอย่างหนึ่งที่ชัดเจนไม่มีอะไรซับซ้อน ให้เรามีสติรู้ตัวต่อเนื่องหนึ่งนาทีเต็ม โดยขณะหายใจเข้าก็รู้ตัวว่ากำลังหายใจเข้า ขณะหายใจออกก็รู้ตัวว่ากำลังหายใจออก แทบทุกคนจะรู้สึกเป็นงานที่ยากเย็นเหลือเกิน แต่ทำไมถึงได้ยากอย่างนั้นล่ะทำไมเราถึงคิดเฉพาะเรื่องที่อยากคิดไม่ได้ และทำไมถึงเลิกคิดเรื่องที่ไม่อยากคิดไม่ได้ พอตกลงใจจะวางมือไว้นิ่งๆ บนตัก แล้วเราก็ทำได้ แต่พอตกลงใจกำหนดจิตให้นิ่ง แล้วทำไมถึงทำไม่ได้ ทำไมเราแน่ใจไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจะคิดเรื่องอะไรต่อไป คำถามลักษณะนี้มีผลสำคัญต่อชีวิต ลองคิดทบทวนถึงบทบาทของมุมมอง ความเห็นและความเชื่อที่ส่งผลต่อความรู้สึกว่าเราเป็นใคร มุมมอง ความเห็นและความเชื่อเหล่านี้อาจดูมั่นคงมีแก่นสาร เป็นรากฐานของบุคลิกภาพและความเป็นตัวตนของเรา ทว่า สิ่งเหล่านี้ประกอบขึ้นมาด้วยความคิด และความคิดก็ห่างไกลจากความมั่นคงมีแก่นสารชนิดตรงกันข้าม ข้อนี้เป็นเหตุผลประการหนึ่งว่า ทำไมการเจริญสมาธิภาวนาจึงอาจถึงกับสั่นสะเทือนโลกของเราได้ เพราะทำให้เราตั้งคำถามต่อทุกสิ่งที่เรารักและหวงแหนที่สุด รวมทั้งต่อตัวเราเองซึ่งเป็นคนตั้งคำถามเหล่านั้นด้วย ถ้าเรามีบุญได้มีกัลยาณมิตรแม้เพียงคนเดียว ถ้าเรามีความสุขในการให้และการมีน้ำใจต่อคนรอบข้าง ถ้าเรามีศีลเป็นขอบเขตชัดเจนของการกระทำ เราก็จะค่อยๆ ซึมซับสิ่งที่ค้นพบระหว่างการภาวนา แทนที่จะทำให้รู้สึกหวาดกลัว กลับทำให้รู้สึกราวกับว่าได้วางภาระอันหนักหน่วงลงจากบ่าธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโรแปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ
ขอแนะนำให้ลองทำงานทางจิตอย่างหนึ่งที่ชัดเจนไม่มีอะไรซับซ้อน ให้เรามีสติรู้ตัวต่อเนื่องหนึ่งนาทีเต็ม โดยขณะหายใจเข้าก็รู้ตัวว่ากำลังหายใจเข้า ขณะหายใจออกก็รู้ตัวว่ากำลังหายใจออก แทบทุกคนจะรู้สึกเป็นงานที่ยากเย็นเหลือเกิน แต่ทำไมถึงได้ยากอย่างนั้นล่ะ
ตอบลบทำไมเราถึงคิดเฉพาะเรื่องที่อยากคิดไม่ได้ และทำไมถึงเลิกคิดเรื่องที่ไม่อยากคิดไม่ได้ พอตกลงใจจะวางมือไว้นิ่งๆ บนตัก แล้วเราก็ทำได้ แต่พอตกลงใจกำหนดจิตให้นิ่ง แล้วทำไมถึงทำไม่ได้ ทำไมเราแน่ใจไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจะคิดเรื่องอะไรต่อไป
คำถามลักษณะนี้มีผลสำคัญต่อชีวิต ลองคิดทบทวนถึงบทบาทของมุมมอง ความเห็นและความเชื่อที่ส่งผลต่อความรู้สึกว่าเราเป็นใคร มุมมอง ความเห็นและความเชื่อเหล่านี้อาจดูมั่นคงมีแก่นสาร เป็นรากฐานของบุคลิกภาพและความเป็นตัวตนของเรา ทว่า สิ่งเหล่านี้ประกอบขึ้นมาด้วยความคิด และความคิดก็ห่างไกลจากความมั่นคงมีแก่นสารชนิดตรงกันข้าม ข้อนี้เป็นเหตุผลประการหนึ่งว่า ทำไมการเจริญสมาธิภาวนาจึงอาจถึงกับสั่นสะเทือนโลกของเราได้ เพราะทำให้เราตั้งคำถามต่อทุกสิ่งที่เรารักและหวงแหนที่สุด รวมทั้งต่อตัวเราเองซึ่งเป็นคนตั้งคำถามเหล่านั้นด้วย
ถ้าเรามีบุญได้มีกัลยาณมิตรแม้เพียงคนเดียว ถ้าเรามีความสุขในการให้และการมีน้ำใจต่อคนรอบข้าง ถ้าเรามีศีลเป็นขอบเขตชัดเจนของการกระทำ เราก็จะค่อยๆ ซึมซับสิ่งที่ค้นพบระหว่างการภาวนา แทนที่จะทำให้รู้สึกหวาดกลัว กลับทำให้รู้สึกราวกับว่าได้วางภาระอันหนักหน่วงลงจากบ่า
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ