นิพพานเป็นอย่างไร

 ครั้งหนึ่ง ก็มีพราหมณ์ได้ทูลถามว่า 

นิพพานเป็นอย่างไร ?

มีที่อยู่ที่ตั้งไหม ?  

พระพุทธเจ้าอุปมาให้ฟังว่า 

เปรียบเหมือนมีไฟอยู่ จุดไฟขึ้นมา 

แล้วไฟมันดับพรึ่บ !  

เข้าใจไหม ? 

โลกธาตุทั้งหมด ก็คือจิตนั่นแหละ 

ก้อนอวิชชาทั้งก้อน 

ทุกอย่างเกิดที่ใจ แล้วก็จบที่ใจ 

ถ้าจะดับที่เรียกว่า ดับด้วยนิพพาน 

มันก็คือการดับสิ่งนี้แหละ ก้อนอวิชชา 

สลายวิญญาณขันธ์ทั้งหมดเลย

เมื่อสิ่งนี้ถูกสลายตัวออกไป

มันเหมือนไฟที่ดับ 

จะเข้าถึงความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

โดยธรรมชาติเลย  

เพราะฉะนั้น เราจะนิพพาน

เอาอะไรไปได้บ้างไหม ? 

ขนบ้านเข้าไปได้ไหม ?

เอาทรัพย์สมบัติได้ไหม ?

แม้กระทั่งบุญบาป

ยังเอาไปไม่ได้เลย  

สิ่งนี้เหนือบุญ เหนือบาป

พ้นดี พ้นชั่ว

สิ่งนี้ คือ ความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ 

ซึ่งมีอยู่แล้วตลอดกาล  

ไม่ต้องไปสร้างสิ่งอะไรเพิ่ม 

แต่จะเข้าถึงได้ ต้องสละออก 

การสละออก

ก็ไม่ได้ไปขายบ้านขายรถ  

ไปนั่งเหมือนฤาษีชีเปลือยอยู่  

อย่างนี้จะสละออกไหม ? 

แต่จิตยังยึดอยู่เป็นยังไง ?

มันสละที่ใจ ก็คือ..

ต้องสามารถสลายอัตตาตัวตน 

สิ่งนี้จะทำได้  ต้องอบรมสติปัฏฐาน 4 

จนเกิดจิตตั้งมั่นก่อน

ต้องรวมมาเป็นตัวรู้ก่อน 

จากจิตที่ส่งออก

มันจะไปสลายได้อย่างไร ? 

พอจิตตั้งมั่น แล้วเปลื้องออกได้  

เห็นการแตกดับของวิญญาณขันธ์ได้ 

จึงจะสามารถเพิกออก สลัดคืนได้ 

แล้วจึงจะเข้าถึงความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

ภาษาพระท่านเรียกว่า "วิมุตติญาณทัศนะ"

การรับรู้ในระดับโลกุตตระ

ไม่ต้องใช้วิญญานขันธ์ รู้สักแต่ว่ารู้

การรับรู้ตรงนี้จะไม่มีการยึดติด

กับสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น  

สภาวะประดุจหยดน้ำบนใบบัว  

ผู้ที่ดับรอบเท่านั้น

ถึงจะอยู่กับสภาวะนี้ได้โดยสมบูรณ์ 

.

ธรรมบรรยาย โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

12 สิงหาคม 2563