สมาธิที่แท้

    มีอุบาสกหนุ่มคนหนึ่ง ชอบนั่งสมาธิมาก การนั่งของเขาในแต่ละครั้งใช้เวลาไม่ต่ำกว่า ๒ ชั่วโมง แต่ดูอุปนิสัยแล้วเป็นคนมักโกรธ คงจะเข้าทำนองที่ว่า " สมาธิขี้โกรธ สันโดษขี้ขอ " และเขามีทิฏิมานะว่าตนเองเป็นนักปฏิบัติธรรม คนอื่นไม่นั่งสมาธิ แสดงว่าไม่ปฏิบัติธรรม ชอบยกตนข่มผู้อื่น

   วันหนึ่งเขาเดินทางมาที่วัดป่าสุญญตา เมื่อได้พบพระอาจารย์แล้ว เขาถามขึ้นว่า " ที่นี่มีการนั่งสมาธิไหมครับ"   

    พระอาจารย์ตอบว่า "มี"

    อุบาสกหนุ่มพูดต่อว่า " การนั่งสมาธิถ้าให้ได้ผลจริงๆ แต่ละครั้งต้องไม่ต่ำกว่า ๒ ชั่วโมง ผมเองนั่งเป็นประจำ เวลาจิตรวมเป็นสมาธิผมมีความสงบมาก พอออกจากสมาธิ จิตก็ยังสงบไปหลายชั่วโมง "

    หลวงพ่อพูดขึ้นว่า

    "สมาธิที่ต้องมีการเข้าออก เป็นสมาธิระดับโลกิยะ แต่สมาธิที่แท้จริงนั้น ไม่ต้องมีการเข้าการออก ก็คือ สมาธิของจิตว่าง นั่นเอง"

(จากหนังสือ นิทานพุทธะ พระคัมภีรญาณ อภิปุญโญ)

.......................

  อารมณ์กรรมฐาน (คลิก)

  พระสิทธัตถะ  (คลิก)  

..........................