แอ่วเมืองเหนือ(๒)

...หลังจากแวะสักการะ พระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช  ที่เกาะคา แล้วเราก็เดินทางต่อถึงที่พักแรมที่เชียงใหม่ราว บ่ายสองโมงครึ่ง..จากนั้นก็รีบสำรวจเส้นทางที่จะไป ม.พายัพ ยังมีเวลาพระอาทิตย์ยังไม่หมดแสงก็เลยต่อไปยัง"เวียงกุมกาม" สถานที่ที่เราตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมชมในวันต่อไป....

....เวียงกุมกาม เป็นเมืองที่ “พญาเม็งราย” กษัตริย์แห่งโยนกนครได้สถาปนาให้เป็นเมืองหลวงแห่งแรกของล้านนา แต่ “เวียงกุมกาม” ก็เป็นเมืองหลวงได้ไม่นาน เพราะประสบปัญหาน้ำท่วมทุกปี พญาเม็งรายจึงโปรดให้สร้าง “นพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่” ซึ่งมีชัยภูมิที่ดีกว่า เป็นเมืองหลวงแห่งใหม่ แต่ “เวียงกุมกาม” ก็ไม่สิ้นความสำคัญด้วยเป็นเมืองบริวารที่มีความใกล้ชิดกับเวียงเชียงใหม่จนถึงสิ้นราชวงค์มังราย “เวียงกุมกาม” ล่มสลายลง เพราะถูกน้ำท่วมครั้งใหญ่เมื่อครั้งตกเป็นเมืองขึ้นของพม่า (พ.ศ.2101-2317) และทำให้เวียงกุมกามถูกฝังจมใต้ตะกอนดินจนยากจะฟื้นฟู ประกอบกับอุทกภัยครั้งนั้น แม่น้ำปิงได้เปลี่ยนร่องน้ำไม่ไหลผ่านเวียงกุมกามดังเคย “เวียงกุมกาม” จึงถูกทิ้งร้างอยู่ใต้ตะกอนดินมานับร้อยๆ ปี และชื่อของ “เวียงกุมกาม” ก็ได้เลือนหายไปจากประวัติศาสตร์ จนเชื่อกันว่า “เวียงกุมกาม” เป็นเพียง เมืองในตำนานจนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ. 2527 เมื่อหน่วยศิลปากรที่ 4 ได้ขุดแต่งวิหารกานโถม ณ วัดช้างค้ำ ซึ่งเป็นโบราณสถานสำคัญแห่งหนึ่งในเวียงกุมกาม ทำให้เรื่องราวของ “เมืองในตำนาน” แห่งนี้ปรากฏเป็นเรื่องขึ้นและจากการศึกษาค้นคว้าของนักโบราณคดี นักประวัติศาสตร์ ทำให้เชื่อได้แน่นอนว่าโบราณสถาน ในเขตท้องที่หมู่ที่ 11 ตำบลท่าวังตาลอำเภอสารภี ซึ่งห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เพียง 5 กิโลเมตรนั้น ก็คือ “เวียงกุมกาม” หรือ “เวียงเก่า” ก่อนที่จะมี “เวียงเชียงใหม่” และการล่มสลายไปเพราะอุทกภัยครั้งใหญ่ จนกลายเป็นเมืองใต้พิภพก่อนที่อาณาจักรล้านนาจะล่มสลายทำให้โบราณสถานในเวียงกุมกามมีความสมบูรณ์ และเป็นแหล่งความรู้ในการศึกษาแบบแผนของสถาปัตยกรรมและศิลปกรรม ตลอดจนวัฒนธรรมล้านนาบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นรากฐานในการศึกษาที่สำคัญของวัฒนธรรมล้านนาในยุคต่อ ๆ มา (ขอบคุณ
ข้อมูลจาก http://www.thawangtan.org)

เราตกลงใจใช้บริการรถม้าของชุมชนที่ศูนย์ข้อมูลวัดช้างค้ำ เพื่อชม"เวียงกุมกาม".....

.......สักการะศาลเจ้าพญาเม็งรายที่วัดช้างค้ำ........

...ขอบพระคุณมัคคุเทศก์อาสา  "ลุงสมบัติ " รถม้าเบอร์ ๒ ที่อยู่บริการเราถึงค่ำ...หวังว่าคงจะได้กลับพบกับลุงอีกสักครั้ง..เที่ยวนี้พวกเรามีเวลาน้อยไปหน่อยครับ..ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ...