ลองจินตนาการถึงวงซิมโฟนีออเคสตราที่บรรเลงเพลงชั้นเลิศของโมซาร์ตหรือเบโธเฟ่น นึกถึงนักดนตรีที่บรรเลงเครื่องดนตรีเดี่ยวและวาทยากรที่กำกับวง แล้วพิจารณาว่าฝีมือและการสร้างสรรค์ของนักดนตรีเหล่านี้ในแต่ละขณะขึ้นอยู่กับความสามารถในการถ่ายทอดผลงานประพันธ์ดนตรีที่คีตกวีแต่งขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน นักดนตรีไม่ได้เพิ่มโน้ตของตัวเองเข้าไปใหม่หรือบรรเลงข้ามตัวโน้ตใดๆ ในต้นฉบับเลย
ลองนึกถึงนักแสดงชั้นเยี่ยมที่ถ่ายทอดบทรำพึงของกวีเอกเชคสเปียรส์ ฝีมือและการสร้างสรรค์ของนักแสดงหาได้ถูกจำกัดด้วยตัวบทไม่ ทว่าตรงกันข้าม ถ้อยคำของเชคสเปียรส์นั้นเปิดโอกาสให้นักแสดงถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างเต็มที่
ลองนึกถึงนักกีฬาเก่งๆ ในยามรุ่งโรจน์ กฎกติกาในการแข่งขันหาได้ปิดกั้นฝีมืออันยอดเยี่ยมของนักกีฬาแต่ประการใดไม่ หากช่วยให้แสดงฝีมืออย่างโดดเด่นเป็นเฉพาะ
ในทุกๆ ด้านของชีวิต กรอบแห่งพฤติกรรมที่แยบคายจะช่วยกันไม่ให้เราตกหลุมพรางของอุปนิสัยเดิมๆ และการทำอะไรตามใจตัวเอง กรอบที่กำกับพฤติกรรมนี้จะเปิดโอกาสให้เราเข้าถึงศักยภาพของตน ในฐานะผู้ปฏิบัติธรรม เราสามารถสร้างสรรค์สิ่งดีงามและคุณค่าให้กับโลกโดยอาศัยหลักคำสอนของพระพุทธองค์เป็นเครื่องกำกับว่าอะไรควรพูดควรทำ และอะไรที่ไม่ควรพูดไม่ควรทำ
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
*****
Cr.https://www.facebook.com/100064337808864/posts/pfbid0UQpaetKzQ6Uh899yn5aY9CLzG85xxKiYvrGeKwdwkmFxQc7NeG1xMuddUtScLKE7l/?mibextid=UyTHkb
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น