เจตนา

 แนวคิดเรื่องดีเรื่องชั่วและแรงผลักดันในการทำความดีละเว้นความชั่ว เป็นสิ่งที่พบได้ในสังคมมนุษย์ทุกหนทุกแห่ง  ปัญหาอยู่ที่การตัดสินว่า ‘ดี’ หรือ ‘ชั่ว’ ที่อ้างถึงคืออะไรกันแน่  ความสัมพันธ์ระหว่างสองสิ่งนี้เป็นอย่างไร  ความดีความชั่วเป็นขั้วตรงข้ามกันสิ้นเชิงเหมือนขาวกับดำ หรือว่ามีความสัมพันธ์ซับซ้อนกว่านั้น  จะมีบ้างไหมที่จำเป็นต้องทำในสิ่งไม่ดีเพื่อให้เกิดผลในทางที่ดี  มีบ้างไหมที่คนทำดีเพื่อเป็นหนทางบรรลุเป้าหมายเลวร้าย  ความดีความชั่วมีระดับแตกต่างกันบ้างไหม  ถ้ามี เราจะใช้เกณฑ์อะไรมาจัดลำดับที่แตกต่างเหล่านี้ 

แน่นอนว่าข้อเขียนสั้นๆ นี้คงไม่ใช่วงอภิปรายที่อาจลงรายละเอียดในประเด็นหนักๆ เช่นนี้ได้  สิ่งที่อาตมาอยากจะกล่าวถึงในที่นี้คือ ความเข้าใจต่อการกระทำที่เกิดจากการไตร่ตรองไว้ก่อนซึ่งเราเห็นว่าน่าสะพรึงกลัวและชวนสลดสังเวช  อาตมาเชื่อว่าในทุกๆ กรณี ผู้กระทำผิดคิดว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่เชื่อว่าดีแบบใดแบบหนึ่ง หรือไม่ก็จะนำไปสู่ประโยชน์ส่วนรวม  ไม่มีอะไรที่จะปลุกเร้าจิตใจคนได้มากเท่าความเชื่อว่ากำลังทำสงครามฝ่ายคุณธรรมเพื่อต่อต้านอำนาจชั่วร้ายได้อีกแล้ว

จากบทบาทคำสอนต่างๆ ทางศาสนา คงเป็นเรื่องยากที่เราจะนึกถึงโลกที่ไม่เกิดความขัดแย้งเช่นนี้  แต่อย่างน้อยที่สุดในฐานะชาวพุทธ  เราเตือนสติตนเองได้ว่าเจตนาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด  การกระทำใดๆ ก็ตามที่มีแรงจูงใจจากความโลภ โกรธ เกลียด หรือมุ่งร้ายต่อผู้อื่น ไม่มีทางจะดีไปได้  ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือความเชื่อใดๆ มาประกอบ

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร

แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ

*****

Cr.https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0gY77CYbwgvedZSoNv1rMD1b6QgTM52zHxHvH7593Ndy7C6YotvL5mi4K9C91P2Mjl&id=100064337808864&mibextid=Nif5oz