การใช้ชีวิตประจำวัน

 

การใช้ชีวิตประจำวัน สมมุติง่ายๆ ว่าเราทำแว่นหาย ปกติคนทำแว่นหายจะรู้สึกอย่างไร พอแว่นหายก็จะรำคาญ "เอาอีกแล้ว" จิตใจก็จะคิดปรุงแต่ง บางครั้งก็ตำหนิตัวเองว่า "ทำไมเราถึงโง่อย่างนี้" จะดูนาฬิกาก็ไม่เห็น "โอ้...ตายแล้ว ถึงเวลาแล้ว เสียเวลาจริงๆ" จิตใจจะคิดปรุงแต่งต่างๆ นานา ถึงแม้ว่าต่อมาเราจะหาแว่นพบแล้ว แต่ก็ยังไม่วายจะรู้สึกเสียใจว่าเราเสียเวลาไปเปล่าๆ

หากเราลองเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องเป็นการภาวนา ลองถามตัวเองว่าตอนนี้งานที่กำลังทำคือหาแว่น อะไรคือกิเลสอกุศลธรรมที่อาจจะเกิดขึ้นในระหว่างการหาแว่น ก็จะได้คำตอบว่าเป็นความหงุดหงิดรำคาญฟุ้งซ่าน ความรู้สึกอคติต่อตัวเอง เป็นต้น เพราะฉะนั้น ตอนนี้ก็จะพบว่าเรามีงานอยู่ ๒ อย่างพร้อมกัน หนึ่ง คือ ต้องหาแว่น สอง คือ ระวังไม่ให้กิเลสเกิดขึ้นในจิตใจ เห็นอย่างนี้แล้วมันก็กลายเป็นเรื่องสนุกได้ อันที่จริง พอเราตั้งใจอย่างนี้ก็มักจะหาแว่นได้ง่ายขึ้น เพราะความคิดปรุงแต่งต่างๆ มักทำให้เสียเวลาจนทำให้เราต้องหาอยู่หลายรอบ

พระอาจารย์ชยสาโร

*****

Cr.https://www.facebook.com/photo.php?fbid=674815574673030&set=a.410133041141286&type=3&mibextid=Nif5oz