สั้น

  ปราชญ์ชาวรัสเซีย เขียนข้อคิดบทหนึ่ง ตั้งชื่อว่า  "สั้น" ไว้ดังนี้ ....

"หนึ่งวันแสนสั้น  สั้นจนกอดยามเช้า ไม่ทันไร  ยามเย็นก็มาอยู่ในมือแล้ว

หนึ่งปีแสนสั้น  สั้นจนเชยชมฤดูใบไม้ผลิ ไม่ทันไร  ฤดูใบไม้ร่วงก็มาให้สะสางแล้ว

หนึ่งชีวิตแสนสั้น  สั้นจนสนุกกับความหนุ่มสาว ไม่ทันไร  ความชราภาพก็มาปรากฏแล้ว

ชีวิตนั้นผ่านไปเร็ว  แต่คนเรารู้ตัวช้า  ดังนั้น  จงหัดทะนุถนอมให้เป็น   ทะนุถนอมความสัมพันธ์ ระหว่างพ่อแม่พี่น้อง  ระหว่างมิตรสหาย  เพื่อนเรียน  เพื่อนร่วมงาน  ได้คบค้ากันมา  ได้ร่วมรบกันมา บนเส้นทางชีวิตด้วยกัน  เพราะเมื่อเฉียดไหล่ผ่านไปแล้ว  อาจไม่มีวันได้พบกันอีก

หลังอายุ 20   จะอยู่บ้านเกิด หรือไปต่างเมือง ก็เหมือนกัน  หัวหกก้นขวิดที่ไหนก็อยู่ได้

หลังอายุ 30   จะกลางวัน หรือกลางคืน สู้ได้ทั้งนั้น  อดนอนกี่วันก็ไม่เป็นไร

หลังอายุ 40  วิทยฐานะสูงหรือต่ำ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ  เรียนไม่สูงอาจหาเงินได้มากกว่า

หลังอายุ 50  จะสวยหรือขี้เหร่มาก่อน  ตอนนี้หน้าตาก็เริ่มเหี่ยวย่น ดูแก่พอ ๆ กัน

หลังอายุ 60  จะเคยมียศสูงหรือยศต่ำ ก็เท่าเทียมกัน  เพราะเกษียนแล้ว ก็ต้องลงจากตำแหน่ง

หลังอายุ 70  จะอยู่บ้านหลังใหญ่หรือหลังเล็ก ก็เท่านั้น  เพราะเดินเหินไม่คล่องตัว  มีที่ให้ขลุกตัว เพียงมุมหนึ่งก็พอ

หลังอายุ 80   จะมีเงินมากหรือเงินน้อย ก็ขาดความสามารถใช้เงินแล้ว

หลังอายุ 90  จะเป็นชายหรือหญิง ก็หมดสมรรถภาพไม่แพ้กัน

หลังอายุ 100    จะอยู่ในท่านอนหรือท่าลุกขึ้นนั่ง ก็ค่าเท่ากัน  ถึงยังลุกนั่งได้อยู่ ก็ได้แค่นั้น

ทั้งชีวิตของเธอและของฉัน  ก็เป็นในทำนองนี้ ไม่แตกต่างกันมากนักหรอก  

ชีวิตก็เท่านี้เอง  จงมองให้ออก  มองให้เห็น  มองให้ทะลุ

ดังนั้น  จงหวงแหนสิ่งที่ยังมีอยู่ให้มาก   และตามสิ่งที่เสียไป คืนกลับมา"

****

Cr.Fwd.line