ชีวิต...

ชีวิต คนเราเหมือนการ

เดินทาง เราไปที่นี้เจอกับคนนี้

เขาก็ร่วมทางกับเรา

ไปจนหมดบุญ หมดเหตุหมดปัจจัย

หากไม่ตายจากกันก็

ต้องไปทางอื่น

เขาก็ไปตามหน้าที่ของเขา 

เราก็ไปตามหน้าที่ของเรา

แต่ไม่ว่าอะไรที่ไหน 
ต้องมีหน้าที่ต่อตนเอง 

คือ การฝึกจิตดูกาย ดูใจ 

รู้ลมหายใจเข้าออก รู้กาย ดูจิต รู้ใจ 

ถอนความไม่รู้ออกจากจิต 

เมื่อทำเป็นกิจวัตรเรื่อยๆ ก็ชิน 

และรู้ขึ้นมาเป็นปกติ 

สร้างเหตุปัจจัยไปเรื่อยๆ 

วันหนึ่งผลจะแสดงให้เห็นแจ้งประจักษ์เอง

จิตจะยอมรับไปโดย

อัตโนมัติ พบสงบเย็นๆ

ภูริทัต

....
จากLine. Bhuritatta. samaneri