พระดาบสพรตเคร่งเพ่งกสิณ
ออกจากถิ่นบินมาจากป่าเขา
หิมวันตประเทศเขตลำเนา
เหาะมุ่งเข้าธานีบุรีรมย์
เพราะอยู่ป่าแปดเดือนชักเบือนบิด
เกิดนึกคิดเคี้ยวคาวข้าวขนม
อยู่บุรีสี่เดือนเที่ยวเลื่อนชม
ให้อุดมแล้วจะกลับไปหลับตา
ได้สาสมอมลิ้นชิมไม่ลด
ถึงประคตขาดวิ่นกินภิกษา
ฉันยกใหญ่ใส่ท้องพองออกมา
หนุ่มสาวฮาเห็นขำทำพิเรน
ท่านฤษีชีไพรคลั่งไคล้รส
ไม่ยอมลดลนลานสันดานเถน
สาวหัวเราะเข็มขัดขาดกระเด็น
โดดทะเล้นผ้าหลุดฉุดไม่ทัน
หลุดต่อหน้าดาบสผู้พรตเคร่ง
เคยเหาะเก่งจากป่ามาหาฉัน
ครบสี่เดือนเลื่อนกลับไปฉับพลัน
คราวนี้นั้นผันแปรแย่จริงจริง
กัมมัฏฐานพาลเดาะเหาะไม่ได้
ต้องเดินไปผ่านป่าฝ่าเสือสิงห์
มหิงสาม้าช้างกวางกระทิง
มันไล่วิ่งหวุดหวิดชีวิตวาย
ผู้มีมนต์ดลขลังระวังนะ
หากเซอะซะศีลพรตจะหดหาย
สังวรศีลภิญญาณสำราญกาย
หากเรี่ยรายพ่ายแพ้เดินแย่เอย
***************
(จากหนังสือ มนต์พิธีแปล รวบรวมโดย พระครูอรุณธรรมรังษี(เอี่ยม สิริวณฺโณ) วัดอรุณราชวราราม)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น