การหัดตายที่ปราชญ์ในพระพุทธศาสนาท่านแนะนำ คือการหัดอบรมความคิด สมมติว่าตนเองในขณะนั้นปราศจากชีวิตแล้ว ตายแล้ว เช่นเดียวกับผู้ที่ตายแล้วจริงทั้งหลาย
.........
ฝึกอบรมความคิดว่าเมื่อปราศจากชีวิตแล้ว สภาพร่างกายของตนที่เคยเคลื่อนไหว จักทอดนิ่ง
........
ถูกทอดทิ้งอ้างว้างตามลำพัง หลังปราศจากชีวิต
........
ทรัพย์สมบัติที่สะสมไว้ ในขณะมีชีวิต สิ้นสุดลงแล้วพร้อมกับลมหายใจ และชีวิตสิ้นสุด
........
มองให้เห็นสภาพร่างกายที่ตายแล้ว
.......
.......
.......
ผู้มีปัญญา มีความฉลาด มีสัมมาทิฐิ จักมุ่งเพียรละกิเลส ก่อนความตายมาถึง
.......
***ปล่อยใจจากสิ่งทั้งหลาย ก่อนถูกความตายบังคับ***
ปราชญ์ทางพระพุทธศาสนา คือผู้มีปัญญา สอนให้เร่งอบรมมรณสติ นึกถึงความตาย หัดตายก่อนตายจริง
จุดมุ่งหมายสำคัญของการหัดตายก็คือ เพื่อให้ปล่อยใจจากสิ่งทั้งหลาย ก่อนถูกความตายบังคับให้ปล่อย
กิเลสเครื่องเศร้าหมอง ตัณหาความดิ้นรนทะยานอยากอุปาทานยึดมั่นทั้งหลายทั้งปวง หัดใจให้ปล่อยเสียพร้อมกับหัดตาย
สิ่งอันใดเป็นเหตุให้โลภ ให้โกรธ ให้หลง ให้เกิดตัณหา อุปาทาน หัดละเสีย ปล่อยเสียพร้อมกับหัดตาย ซึ่งจะมาถึงเราทุกคนจริงได้ทุกวินาที
........
( จากหนังสือ พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก ผู้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา )
..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น