*****
" ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย
พวกเธอทั้งหลายสนทนากันด้วยเรื่องอะไร ? "
" พระพุทธเจ้าค่ะ , ข้าพระองค์สนทนากันในเรื่องนาย ตัมพทาฐิกะ เขาเป็นเพชฌฆาตอยู่ ๕๕
ปี ฆ่าคนเป็นจำนวนมาก เขาพ้นจากตำแหน่งในวันนี้
ทำบุญทำทานในวันนี้ แล้วตายในวันนี้ เมื่อเขาตายแล้วจะไปเกิดที่ใหนหนอ ? พระพุทธเจ้าค่ะ "
" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุตรของเราไปเกิดแล้วในชั้นดุสิตบุรี "
พอพระพุทธองค์ทรงตรัสเช่นนี้ พระสงฆ์ทั้งหลายก็งงทันทีและกราบทูลว่า
"พระพุทธเจ้าค่ะ
พระองค์ทรงตรัสเรื่องอะไร....เป็นไปได้หรือ นายตัมพทาฐิกะ เป็นเพชฌฆาตอยู่ ๕๕ ปี ฆ่าคนไปตั้ง ๒,๐๐๐ กว่าคน
ตายแล้วจะไปเกิดในชั้นดุสิตได้อย่างไร พระพุทธเจ้าค่ะ
..หรือว่าผลของบุญบาปนั้นไม่มี "
" ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอทั้งหลายอย่าได้กล่าวเช่นนั้นเลย เรื่องนี้เป็นความจริง เพราะเมื่อก่อนโน้น บุตรของเราไม่มีกัลยาณมิตร สักคนเลย จึงได้ทำบาปมีประมาณเท่านั้น ๆ แต่บัดนี้ บุตรของเราได้ กัลยาณมิตร ได้คบหาสมาคมกับพระสารีบุตร ได้ฟังเทศนาของพระสารีบุตร ได้สำเร็จเป็นพระโสดาบัน ค่าที่เธอได้สำเร็จเป็นพระโสดาบันนั้นแหละ จึงเป็นเหตุให้เธอไปเกิดในชั้นดุสิตบุรี นี้แล "
*****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น