เขมาเขมสรณทีปิกคาถา

มนุษย์เป็นอันมากเมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว

 ก็ถือเอาภูเขาบ้าง  ป่าไม้บ้าง  
อารามและรุกขเจดีย์บ้าง เป็นสรณะ,

นั่นมิใช่สรณะอันเกษมเลย  นั่นมิใช่สรณะอันสูงสุด  

เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว  ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

ส่วนผู้ใดถือเอาพระพุทธ  พระธรรม พระสงฆ์  

เป็นสรณะแล้ว  เห็นอริยสัจจ์

คือความจริงอันประเสริฐสี่  ด้วยปัญญาอันชอบ,

คือเห็นความทุกข์  เหตุให้เกิดทุกข์  ความ

ก้าวล่วงทุกข์เสียได้,

แหละหนทางมีองค์แปด  อันประเสริฐเป็น-

เครื่องถึงความระงับทุกข์,

นั่นแหละ เป็นสรณะอันเกษม  นั่นเป็นสรณะ

อันสูงสุด  เขาอาศัยสรณะ นั่นแล้ว  ย่อมพ้น

จากทุกข์ทั้งปวงได้  
..................