ธรรมะราตรี

 

๒๘ มิถุนายน

๒๘ มิถุนายน ๒๕๖๖ ..๕๗ ปี นาวี ๐๙..(ครั้งที่ ๒)

สโมสรราชนาวี ท่าช้าง

๒๘ มิถุนายน ๖๕ ..๕๖ ปี นาวี ๐๙..(ครั้งที่ ๑ )

๒๘ มิถุนายน (๒๕๐๙ - ๒๕๖๕)

*************

Cr.https://youtu.be/eJxYGFAipIo

*********

บันทึกนี้ได้รวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเรา นรจ.09(รวมทั้ง นย.11/งูดิน58)ที่มีกิจกรรมร่วมกันประมาณ 10 ปีที่ผ่านมา ราวพ.ศ.2554..เป็นช่วงที่ผมเกษียณอายุแล้ว...ขอขอบคุณเพื่อน⚓⚓091158ทุกท่านที่ได้แบ่งปันเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง..😍🤟

***********

อาลัยเพื่อนผู้จากไป (คลิก)

***********

ทำเนียบรุ่น นรจ.๐๙ (คลิก)

**********

รวมบันทึกงานเลี้ยงรุ่น (คลิก)

************

เพื่อนช่วยเพื่อน (คลิก)

***************

รายนามประธานรุ่น (คลิก)

***************

สารจากประธานรุ่น (คลิก)

***********

เล่าสูกันฟัง (คลิกที่นี่)

๒๘ มิถุนายน ๒๕๐๙ จากเพื่อนทรงเดช ศ.(คลิกที่นี่)

 

วิปัสสนากรรมฐาน

 

เล่าสู่กันฟัง...

 

     

           ผมเปิดดูบันทึกในบัญชีการเงินสวัสดิการและบัญชีการเงินกองทุนกิจกรรมของรุ่นฯพบขัอมูลที่น่าสนใจเลยนำมาเล่าสู่กันฟังครับ ผมรับหน้าที่เป็นเหรัญญิกรุ่นฯตั้งแต่ 8 พ.ค.54 โดย พ.จ.อ.ชลิต เกิดชื่น รับหน้าที่ประธานรุ่นฯต่อจาก น.อ.สมนึก นาคสมบุญ ซึ่งได้มอบเงินจากการรับ-ส่งหน้าที่ จำนวน 70,000 บาท ประธานชลิตฯได้นำเงินเข้าฝากธนาคารในชื่อบัญชีสวัสดิการของรุ่นฯและได้เปิดบัญชีเงินฝากกองทุนกิจกรรมรุ่นฯโดยเริ่มแรกได้มาจากการบริจาคของเพื่อนๆ 27นาย(ผมไม่มีรายชื่อผู้บริจาค) จำนวน 20,800 บาท เมื่อ 1 มิ.ย.54 และในการส่งหน้าที่ประธานให้ พล.ร.ต.วิติ บัวศรี เมื่อ 24 เม.ย.56 มียอดเงินในบัญชีสวัสดิการจำนวน 108,500 บาท ส่วนในบัญชีกองทุนกิจกรรม หลังจากงานเลี้ยงรุ่นฯแล้วขาดดุล 84,793 บาท ซึ่งประธานชลิตฯได้ดำเนินการใช้เงินส่วนตัวจ่ายให้ทั้งหมดโดยไม่มีการหักค่าใช้จ่ายจากบัญชีสวัสดิการแต่อย่างใด ยอดเงินในการส่งมอบหน้าที่ประธานยังคงเป็น 108,500 บาท

   (ช่วง 24 เม.ย.56-29 เม.ย.58 พล.ร.ต.วิติฯเป็นประธานรุ่นฯและ น.อ.ชูศิลป์ สืบปรุ เป็นเหรัญญิก)

      -29 เม.ย.58 ร.อ.สุรเดช กันเกตุ เป็นประธานรุ่นฯต่อจาก พล.ร.ต.วิติฯยอดเงินในการรับ-ส่งหน้าที่ จำนวน 205,970.91 บาท ผมได้รับมอบหน้าที่เป็นเหรัญญิกรุ่นฯอีกครั้งหนึ่งได้ปรับเปลี่ยนบัญชีเงินฝากธนาคารของรุ่นฯเหลือบัญชีเดียว แต่ยังคงมีบัญชีสวัสดิการและบัญชีกิจกรรมเหมือนเดิม โดยหากมีการจัดงานเลี้ยงรุ่นฯจะใช้ บัญชีกิจกรรมเบิกเงิน(ยืม)จากบัญชีสวัสดิการมาใช้จ่าย หลังจากเสร็จงานแล้วจะนำคืนเข้าบัญชีสวัสดิการดังเดิม จะเหลือติดบัญชีกิจกรรมไว้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น  ในช่วงนี้ตั้งแต่ 7 พ.ค.58 เป็นต้นมาได้เริ่มใช้งานไฟล์การเงินของรุ่นฯโดย พ.จ.อ.วิเชียร มามีเกตุ ได้กรุณาจัดทำขึ้นทำให้สะดวกในการใช้งานและตรวจสอบร่วมกับสมุดบัญชีทั้งสองเล่มอีกด้วย การบันทึกรายรับและรายจ่ายของทั้งสองบัญชี รายละเอียดต่างๆสามารถเข้าดูได้ในไฟล์การเงินของรุ่น09 ครับ

      -26 เม.ย.60 พล.ร.ต.จิระชัย กันตะสุวรรณ เป็นประธานรุ่นฯต่อจาก ร.อ.สุรเดชฯ ยอดเงินในการรับ-ส่งหน้าที่ จำนวน 350,000.30บาท

      -27 มี.ค.62 น.ท.ชาญณรงค์ ไวทยะพัธน์ เป็นประธานรุ่นฯต่อจาก พล.ร.ต.จิระชัยฯ ยอดเงินในการรับ-ส่งหน้าที่ จำนวน 372,812.54 บาท

      -23 ก.พ.65 ร.อ.สมศักดิ์ ยศศรี เป็นประธานรุ่นฯต่อจาก น.ท.ชาญณรงค์ฯ ยอดเงินในการรับ-ส่งหน้าที่ จำนวน 406,892.17 บาท

      ดังที่เคยบอกไว้แล้วว่าข้อมูลในไฟล์การเงินรุ่น09 เริ่มใช้ตั้งแต่ 7 พ.ค.58 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน ข้อมูลต่างๆจึงมีบันทึกไว้ ส่วนก่อนหน้านั้นผมมีบันทึกไว้ในสมุดบัญชีการเงินสวัสดิการ นรจ.รุ่น 09 และในสมุดบัญชีการเงินกองทุนกิจกรรม นรจ.รุ่น 09 จึงได้นำข้อมูลที่มีอยู่มาเล่าสู่กันฟังในฐานะเหรัญญิกของรุ่นฯ เพื่อให้เพื่อนๆในคณะกรรมการรุ่นฯได้รับทราบครับ

      น.อ.สำราญ ศรีโมรา

           เหรัญญิกรุ่นฯ

             18 พ.ค.65

****************************

Cr.Line สำราญ ศรีโมรา

***************************

เพื่อนช่วยเพื่อน ๒๕๖๔ (คลิก)

***************************

อาลัยเพื่อนที่จากไปแล้ว (คลิก)

***************************

รวมบันทึกงานเลี้ยงรุ่น (คลิก)

***************************

รู้ไว้ใช่ว่า...

 

ในยุคที่ใครก็สามารถมีชื่อเสียงขึ้นมาได้จากการสร้างสรรค์เนื้อหาลงใน Social Media ต่าง ๆ ทำให้เราเห็นคนเก่งมีความสามารถเกิดขึ้นกันเต็มไปหมดทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนที่ก้าวเข้าสู่วงการนี้ต้องเจอ คือ คอมเมนต์หรือคำวิจารณ์ต่าง ๆ ซึ่งถ้าได้คำชม ก็เป็นกำลังใจที่ดีให้ทำต่อไป แต่ในทางกลับกันถ้าเจอในด้านลบ ก็อาจจะทำให้หมดแรงทำต่อ รวมถึงนำพาให้ชีวิตพัง เสียความมั่นใจ ในตัวเองกันไป

เราทุกคนไม่ว่าจะโด่งดังมีคนรู้จักมากมาย หรือแค่วงแคบ ๆ ในหมู่เพื่อน ๆ เราไม่มีทางรู้เลยว่าวันดีคืนดีสิ่งที่เราโพสต์จะดังปังไกล มีคนแชร์หลายพันหลายหมื่นเมื่อไร ซึ่งแน่นอนว่าก็จะมีคนมากมายหลากหลาย ร้อยพ่อพันแม่ ทั้งคนดีมีมารยาทหรือคนนิสัยเสีย มีปัญหาทางจิต เข้ามาเยี่ยมเยียนเหมือนทัวร์ลง หรือบางทีแค่เพื่อนกันเองก็ยังทำกันได้ ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ นี้เราได้รวบรวมข้อมูลมาไว้ให้ รวมถึงประสบการณ์ที่ทีมงานเราได้เจอกับตัวมาเพื่อเป็นแนวทางในการรับมือกันได้อย่างถูกต้อง

ทำความเข้าใจทำไมคนถึงต้องร้ายและหยาบคายใส่กัน

โดยปกติของคนที่มีความสมดุลทางอารมณ์และความคิด จะไม่ไปก่นด่าหรือไล่คอมเมนต์ด้านลบใส่คนอื่นที่ไม่รู้จักตลอดเวลา แต่สำหรับคนที่กำลังประสบปัญหา มีความเครียดด้านใดด้านหนึ่ง ก็มักจะต้องการที่ระบายออก เพื่อปรับสมดุลให้กับตัวเอง โดยมักจะเลือกคนที่ “แตกต่าง” เป็นสนามอารมณ์ ขยี้ไปยังปมบางอย่าง เช่น สีผิว ความเชื่อ ศาสนา รสนิยมทางเพศที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งมีการวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่คนเหล่านี้เลือกที่จะไปบูลลี่ชีวิตคนอื่นว่า

- อยากเป็นที่สนใจ เพราะในชีวิต “ด้านหนึ่ง” ของเขา เป็นมนุษย์ล่องหนที่ไม่มีตัวตน

- อิจฉาในสิ่งที่คนอื่นมี และคิดว่าตัวเองควรได้รับสิ่งที่ดีกว่าคน ๆ นั้น

- ต้องการให้คนอื่นเห็นว่าเขาเจ๋ง และรู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจ โดยการกดคนอื่นให้ต่ำลง

- เกลียดตัวเอง ไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น และแก้ไขไม่ได้ จึงเลือกที่จะด่าคนอื่นในเรื่องเดียวกัน

- แก้ปัญหาของตัวเองไม่ได้ เลยต้องหนีปัญหาด้วยการมาทำลายคนอื่น

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม สิ่งสำคัญที่ควรต้องรู้ไว้ คือ ไม่ใช่ว่าเราต้องเจอเรื่องแบบนี้แค่คนเดียว มันเป็นเรื่องที่หลายคนต้องเจอสักช่วงหนึ่งของชีวิต โดยผลการสำรวจในไทยจากเด็กกว่า 1,600 ราย พบว่ามีเด็กที่เคยถูกเพื่อนกลั่นแกล้งบูลลี่ จำนวนที่สูงถึงร้อยละ 91 และเกือบร้อยละ 30 เคยโดนแกล้ง ด่าทอทางออนไลน์เลยทีเดียว

9 แนวทางที่ควรทำเมื่อมีคนมาพูดถึง หรือคอมเมนต์แย่ ๆ บนโลกออนไลน์

เมื่อเราแสดงความคิดเห็น หรือมีตัวตนบนโลกออนไลน์ การที่มีคนพูดถึงหรือคอมเมนต์ดูจะเป็นเรื่องที่เลี่ยงกันไม่ได้ ซึ่งคอมเมนต์เหล่านี้ก็จะมีทั้งดีและแย่ มีประโยชน์และไร้สาระ อันไหนที่เป็นการติชมอย่างมีเหตุมีผลมีมารยาท ก็ควรค่าแก่ การนำเอามาคิดพิจารณา แต่หลายครั้งเราก็จะเจอความเกรี้ยวกราดจากคนบางกลุ่มที่พร้อมจะมาถล่มด่ายิ่งกว่าพายุ ซึ่งแนวทางในการรับมือมีดังนี้

1. อย่าเอาคืนและตอบโต้ด้วยคำด่าที่แรงกว่า เพราะมันจะมีแต่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง และเราก็จะกลายเป็นหนึ่ง ในคนที่หยาบคายไปด้วย ถ้าเขาเข้าใจผิดหรือรับรู้มาแค่ด้านเดียวก็ตอบกลับข้อมูลที่ถูกต้องอย่างสุภาพไป

2. อย่าเก็บเอาคอมเมนต์แย่ ๆ มาคิด หรือสงสัยในความเชื่อ ความสามารถของเรา ถ้าสิ่งที่เราทำไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ก็ทำต่อไปเถอะ

3. อย่าอ่านคอมเมนต์แย่ ๆ ซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งอ่านมีแต่จะทำให้จิตใจหดหู่ลงโดยเราก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ส่วนคนที่พิมพ์เอาไว้ก็ไม่ได้สนใจว่าเราจะรู้สึกอย่างไรด้วย

4. เข้าใจว่ามีมุมมองหรือความเชื่อที่แตกต่าง ความคิดของเราไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล คนอื่นก็มีสิทธิ์ที่จะคิดเห็นต่างไปจากเราได้เหมือนกัน บางครั้งคอมเมนต์ที่แย่อาจจะเป็นเพียงความคิดที่เห็นต่างก็เป็นได้

5. รู้จักที่จะมองข้ามและเพิกเฉย บางครั้งการตอบโต้ที่ดีที่สุดคือความเงียบ และทำเรื่องดี ๆ เป็นประโยชน์กับคนอื่น ก็จะเป็นคำตอบที่ชัดเจนได้เหมือนกัน

6. เข้าใจว่าคนเหล่านี้ต้องการให้เรารู้สึกแย่ เพียงเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี

7. ใช้กฎ 30 วิ พักก่อนโพสต์ หลังจากพิมพ์ตอบโต้เสร็จ อย่าเพิ่งกดส่งทันที ให้เดินไปทำอะไรสักพักก่อนจะตอบโต้ เพื่อดึงสติ คิดให้ดีอีกครั้งก่อนส่ง

8. หยุดการใช้เทคโนโลยี ถ้าการติดหนึบอยู่กับเรื่องเดิม ๆ รู้สึกเครียดจนเกินไป ให้ลองพักหยุดเล่นโซเชียลสักวัน พักไปอ่านหนังสือ แช่น้ำอุ่น หรือออกไปทำอย่างอื่นบ้าง เช่น การเล่นกีฬา พบปะผู้คนใหม่ ๆ ที่มีความสนใจคล้ายกัน เป็นต้น

9. พูดคุยกับคนที่มีความเชื่อ ความชอบเหมือน ๆ กัน เพื่อเติมพลังด้านบวก และทำให้เราไม่รู้สึกโดดเดี่ยวกับสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราทำ

อย่างไรก็ดี แนวทางเหล่านี้จะเหมาะสำหรับคนที่ถูกแซะแซว นินทาว่าร้ายทางออนไลน์ โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่รวมถึงการกระทำอื่น ๆ เช่น การโดนสร้างข่าวปลอม หรือความพลั้งเผลอทำผิดไป ซึ่งเรื่องเหล่านั้นเราสามารถแก้ไขได้ด้วยการแจ้งเรื่องจริงให้ได้ทราบ พร้อมหลักฐานที่ชัดเจนเพื่อแก้ต่าง หรือเราทำผิดพลาดไปจริง ๆ ก็ยอมรับผิดและขอโทษอย่างจริงใจ ก็จะช่วยแก้ปัญหาได้ในระดับหนึ่งเช่นกัน แต่หากคนยังไม่เลิกรา และสร้างเรื่องหาราวให้วุ่นวายใจ ก็เป็นเรื่อง ที่ใหญ่ขึ้นไป และอาจต้องเปลี่ยนวิธีการรับมือไป

Cr. เรื่อง : www.DROIDSANS.com

******

https://www.egat.co.th/egattoday/index.php?option=com_k2&view=item&id=14328:20210204-egatsp

การบ้าน 7 ข้อ

 

การบ้าน 7 ข้อ จาก ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ...

*****

การบ้าน 7 ข้อ ให้ฝึกทำทุกข้อ ทุกวัน

การบ้านที่ 1 Positive Affirmation 

เรามีเรื่องดีๆ เรื่องบวกๆ เรื่อง Positive อยู่ในตัวเราอยู่แล้ว ยืนยันกับตัวเองหน้ากระจกทุกวัน

ฉันทำได้ ฉันมีความสุข ฉันเป็นคนสุดยอด ฉันเรียนรู้อยู่เสมอ ฉันไว้ใจในตัวฉันเองไว้ ฯ

การบ้านที่ 2 กตัญญูกตเวทิตา

แสดงความกตัญญูกตเวทิตา ต่อพ่อแม่ ครูที่โรงเรียนเก่า ครู อาจารย์มหาวิทยาลัย ปู่ย่าตายาย เจ้านายคนแรก ครูอุปัชฌาย์ สิ่งแวดล้อม คุณหมอที่ทำคลอด ผู้มีพระคุณทั้งหลาย ฯลฯ

การบ้านที่ 3 รู้ทุกก้าวที่เดิน 

ตัวอย่าง ในแต่ละวัน กลับมารู้ได้กี่ก้าว กลับมารู้เท้าได้กี่ครั้ง

การบ้านที่ 4 ตัดใจ 

ตัวอย่าง ไม่หาเรื่องใคร / ไม่เอาเรื่องใคร / ไม่ดุไม่ด่า / เบรคความรู้สึก

การบ้านที่ 5 ฝึกรู้กาย รู้ใจ รู้ความคิด 

เช่น เขียนเป็นภาพ เขียนสมการ

การบ้านที่ 6 แผ่เมตตา และสวดบทขอขมากรรม

การบ้านที่ 7 ขอบคุณ

ขอบคุณเรื่องใหญ่ๆ คือเรื่องที่ยิ่งใหญ่ ได้วิสัยทัศน์ ได้แก่  ขอบคุณฟ้าดิน ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณพระรัตนตรัย ชาติศาสนาพระมหากษัตริย์  ขอบคุณบารมี ขอบคุณบุญที่ทำมาทุกชาติภพ

ขอบคุณเรื่องกลาง ๆ คือคนใกล้ชิด ได้แก่ พ่อแม่ ญาติ พี่น้อง เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน เรื่องใกล้ๆ ตัว

ขอบคุณเล็ก ๆ คือเรื่องที่นึกไม่ถึง  ขอบคุณสิ่งเล็กๆเท่าไร ใจยิ่งใหญ่ ได้แก่ แว่นตา หูฟัง  ช้อน ขนจมูก

... มุมมองดีๆ

จาก ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ

👍อย่าลืมติดตาม Subscribe youtube channel : วรภัทร์ ภู่เจริญ

👍ติดตาม Facebook Page : วรภัทร์ ภู่เจริญ

#จุดตะเกียงดีกว่าด่าความมืด

#BojjhangaFoundation

#FacilitatorAcademy

#ปฏิบัติบูชา

พระพรหม..พรหมวิหารสี่

 

ในศาสนาพุทธ พระพรหม เป็นชาวสวรรค์ชั้นสูงกว่าเทวดาในฉกามาพจร และยังเวียนว่ายตายเกิดด้วยอำนาจกิเลส (โลภะ โทสะ โมหะ แต่ในภพชาติก่อนจุติและปฏิสนธิเป็นพรหมมีกุศลมาก มีฌาณสมาบัติเป็นอารมณ์ เมื่อตายจึงไปเกิดที่สวรรค์ชั้นนี้) อยู่ในสวรรค์ที่เรียกว่าพรหมภูมิ (หรือพรหมโลก)

พระพรหมแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ พรหมที่มีรูป เรียกว่า "รูปพรหม" มีทั้งหมด 16 ชั้น และพรหมที่ไม่มีรูป เรียกว่า "อรูปพรหม" มีทั้งหมด 4 ชั้น โดยอรูปพรหมจะสูงกว่ารูปพรหม

ตามคติเถรวาท พระพรหมไม่มีเพศ ไม่ต้องกินไม่ต้องบริโภคอาหาร เหมือนสัตว์ในภูมิอื่น ด้วยว่าแช่มชื่นอิ่มเอิบโดยมีฌานสมาบัติเป็นอาหาร จึงไม่ต้องขับถ่ายคูตรมูถ สถิตย์เสวยสุขพรหมสมบัติอยู่ ณ พรหมภูมิที่ตนอุบัติตราบจน กว่าจะสิ้นอายุ ซึ่งเป็นเวลานานแสนนาน

ในมหายาน นับถือพระพรหมในฐานะธรรมบาล ซึ่งปรากฎอยู่ในพระสูตรต่าง ๆ ที่สำคัญ และถือเป็นพระโพธิสัตว์องค์หนึ่ง

******

พรหมวิหาร 4 หรือ พรหมวิหารธรรม เป็นหลักธรรมประจำใจเพื่อให้ตนดำรงชีวิตได้อย่างประเสริฐและบริสุทธิ์เฉกเช่นพรหม เป็นแนวธรรมปฏิบัติของผู้ที่ปกครอง และการอยู่ร่วมกับผู้อื่น ประกอบด้วยหลักปฏิบัติ 4 ประการ ได้แก่

1. เมตตา คือ ความรักใคร่ ปรารถนาดีอยากให้เขามีความสุข มีจิตอันแผ่ไมตรีและคิดทำประโยชน์แก่มนุษย์สัตว์ทั่วหน้า
2. กรุณา คือ ความสงสาร คิดช่วยให้พ้นทุกข์ ใฝ่ใจในอันจะปลดเปลื้องบำบัดความทุกข์ยากเดือดร้อนของปวงสัตว์
3. มุทิตา คือ ความยินดี ในเมื่อผู้อื่นอยู่ดีมีสุข มีจิตผ่องใสบันเทิง ประกอบด้วยอาการแช่มชื่นเบิกบานอยู่เสมอ ต่อสัตว์ทั้งหลายผู้ดำรงในปกติสุข พลอยยินดีด้วยเมื่อเขาได้ดีมีสุข เจริญงอกงามยิ่งขึ้นไป
4. อุเบกขา คือ ความวางใจเป็นกลาง อันจะให้ดำรงอยู่ในธรรมตามที่พิจารณาเห็นด้วยปัญญา คือมีจิตเรียบตรงเที่ยงธรรมดุจตาชั่ง ไม่เอนเอียงด้วยรักและชัง พิจารณาเห็นกรรมที่สัตว์ทั้งหลายกระทำแล้ว อันควรได้รับผลดีหรือชั่ว สมควรแก่เหตุอันตนประกอบ พร้อมที่จะวินิจฉัยและปฏิบัติไปตามธรรม รวมทั้งรู้จักวางเฉยสงบใจมองดู ในเมื่อไม่มีกิจที่ควรทำ เพราะเขารับผิดชอบตนได้ดีแล้ว เขาสมควรรับผิดชอบตนเอง หรือเขาควรได้รับผลอันสมกับความรับผิดชอบของตน

Cr.วิกีพีเดีย

ธรรมะวันละนิด...ญาณ ๑๓

 

ธรรมะวันละนิด...ญาณ ๑๖

 

ธรรมะวันละนิด...ญาณ ๑๕

 

ธรรมะวันละนิด...ญาณ ๑๔

 

อริยสัจ...ศาสนาสากล

 Cr.Somphanas Channel

"การรักษาศาสนาที่ดีที่สุด คือ การรักษาจิตตัวเอง.." หลวงตาสุริยา มหาปัญโญ

เก็บมาฝาก

 

Cr.Fwd. line

สุภาษิตจีนกล่าวว่า 

“คนจะแก่ขาแก่ก่อน”

เดิน ๆ ๆ เดินให้ได้ทุกวัน

ธรรมชาติกำหนดให้เท้าเป็นผู้รับใช้ตลอดชีวิต

ชีวิตความร่วงโรยจากการแก่ชรา จะเริ่มจากเท้าขึ้นมา...

..จงทำให้ขาทั้งสองของท่านแข็งแรงและคล่องแคล่วว่องไวอยู่เสมอ..

▪︎ในขณะที่เราร่วงโรยลงทุกวัน ขาทั้งสองของเราต้องแข็งแรงอยู่ตลอดเวลา เราไม่ควรกังวลไปกับเผ้าผมที่เปลี่ยนเป็นสีดอกเลา ผิวหนังและผิวหน้าที่เหี่ยวย่น

▪︎วารสารชื่อดังของสหรัฐชื่อ Prevention ได้สรุปไว้ว่า คนที่อายุยืนยาวนั้น การมีกล้ามเนื้อขาที่แข็งแรง ถือเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด..จงออกกำลังด้วยการเดินทุกวัน..

▪︎หากคุณไม่ขยับแข้งขยับขาสักสองอาทิตย์ ความแข็งแรงของขาของคุณขะลดลงไป 10 ปี...จงเดินเถิด..

▪︎มหาลัยโคเปนเฮเก้นที่เดนมาร์ก ได้ศึกษาพบว่า ไม่ว่าคนหนุ่มหรือคนแก่ หากไม่เคลื่อนไหวตัวเองเลยราวสองสัปดาห์ จะทำให้กล้ามเนื้อขาอ่อนแอลงไปราวหนึ่งในสาม ซึ่งจะเทียบเท่ากับการชราภาพลงไปถึง 20-30 ปี..ดังนั้น จงออกแรงเดินเสมอ...

▪︎เมื่อกล้ามเนื้อขาเราอ่อนแอลง การฟื้นตัวจะใช้เวลานานมาก แม้ว่าเราจะพยายามฟื้นฟูร่างกายและออกกำลังกายในภายหลังก็ตาม.. จงตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไป..

▪︎ด้วยเหตุนี้ การออกกำลังกายด้วยการเดินเสมอ จึงสำคัญมาก

▪︎ร่างกายทั้งร่างและน้ำหนักตัวของเรา ต่างมีขาทั้งสองประคองเอาไว้

▪︎ขาทั้งสองจึงทำหน้าที่เป็นเสาหลักที่รับน้ำหนักทั้งหมดของตัวเรา...จงเดินต่อไป...

▪︎ที่น่าสนใจคือ 50%ของกระดูกและ 50%ของกล้ามเนื้อ ต่างอยู่ที่ขาทั้งสองของเรา..จงอย่าหยุดเดิน..

▪︎ส่วนของข้อต่อและกระดูกที่ใหญ่และแข็งแรงที่สุด อยู่ที่ขาทั้งสอง..จงเดินวันละหมื่นก้าว...

▪︎กระดูกและกล้ามเนื้อขาที่แข๊งแรงและข้อต่อที่ยืดหยุ่นได้ดี เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของ "สามเหลี่ยมดุจเหล็ก" ที่ทำหน้าที่รองรับน้ำหนักทั้งหมดของร่างกาย

▪︎70%ของกิจกรรมทางร่างกายและการเผาผลาญพลังงานของร่างกาย ใช้ขาทั้งสองเป็นหลัก

▪︎ใครรู้บ้างว่า เมื่อเรายังมีอายุน้อย ต้นขาของเราไม่ว่าหญิงหรือชาย สามารถจะยกรถยนต์ขนาดเล็กที่หนักได้ถึง 800 กก.

▪︎ขาของเราคือ จุดศูนย์กลางของการเคลื่อนไหวของร่างกาย

▪︎ขาทั้งสองของเราประกอบไปด้วย 50%ของเส้นประสาท  50%ของเส้นโลหิต และ50%ของระบบโลหิตที่ไหลเวียนผ่านเท้าทั้งคู่...

▪︎เท้าทั้งสองจึงเป็นระบบไหลเวียนที่ใหญ่ที่สุดที่เชื่อมโยงทั้งร่างกายเข้าด้วยกัน..จงเดินต่อไป..

▪︎เมื่อเท้าทั้งสองแข็งแรง จะทำให้เลือดหมุนเวียนได้ดีและกล้ามเนื้อขาเข้มแข็ง ซึ่งทั้งหมดจะทำให้หัวใจแข็งแรง..จงเดินต่อไป..

▪︎การชราภาพเริ่มจากเท้าขึ้นไปยังส่วนบนของร่างกาย

▪︎เมื่อเราแก่ตัวลง ความแม่นยำและความรวดเร็วในการส่งคำสั่งระหว่างสมองกับเท้าทั้งสอง จะลดลง..ไม่เหมือนตอนที่ยังมีอายุน้อย.. จงเดินต่อไป...

▪︎นอกจากนั้น ส่วนที่เรียกว่า Bone Fertilizer Calcium ที่สูญเสียไปตามกาลเวลาเมื่อเราแก่ตัวลง จะทำให้คนแก่กระดูกหัก (bone fractures)ได้ง่าย..จึงควรเดินต่อไป...

▪︎อาการกระดูกหักของคนแก่อาจนำไปสู่อาการที่ยุ่งยากซับซ้อนอีกหลายอย่างที่ร้ายแรง อาทิเช่นอาการเส้นเลือดในสมองอุดตัน (brain thrombosis)

▪︎รู้กันบ้างไหมว่า 15%ของคนแก่ที่มีอาการกระดูกต้นขาหัก จะเสียชีวิตไปในเวลาไม่เกินหนึ่งปี..จงเดินทุกวันอย่าได้ขาด...

▪︎การเดินออกกำลัง ไม่มีคำว่าสายไปแม้คุณจะอายุเกิน 60 ไปแล้ว

▪︎แม้กำลังขาของเราจะเสื่อมลงตามกาลเวลา แต่การเดินถือเป็นภารกิจตลอดชีวิตของเรา..จงเดินให้ได้ถึง 10,000 ก้าว..

▪︎หากเราเดินเพื่อทำให้เท้าแข็งแรง จะช่วยให้ขาของเราลดการอ่อนแอลง..จงเดินตลอด 365 วัน...

▪︎จงเดินอย่างน้อย 30-40 นาทีทุกวัน เพื่อให้เท้าทั้งสองได้ออกกำลัง และทำให้กล้ามเนื้อขาแข็งแรงเสมอ

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️