หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

ความสุขที่สมบูรณ์

 ธรรมทาน..🙏..หลักสำคัญ ๔ ประการ ในการปฏิบัติต่อความทุกข์และความสุข💕😷


วิธีปฏิบัติต่อทุกข์และสุข ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้มี ดังนี้
๑.ไม่เอาทุกข์มาทับถมตนที่ไม่มีทุกข์
๒.ไม่ละทิ้งสุขที่ชอบธรรม
๓.แม้ในสุขที่ชอบธรรมก็ไม่ลุ่มหลงมัวเมา
๔.เพียรปฏิบัติเพื่อเข้าถึงสุขที่ปราณีตยิ่งขึ้น
...................




อย่าคบคนพาล

 อะเสวะนา จะ พาลานัง อย่าคบคนพาล

๒๙ พฤษภาคม ๒๕๖๔


คนพาลมีลักษณะเด่นอยู่ ๓ ประการ คือ


๑. ชอบคิดชั่ว เช่น ละโมบอยากได้ของคนอื่น

๒. ชอบพูดชั่ว พยาบาทปองร้ายผู้อื่น

๓. ชอบประพฤติชั่ว สร้างความเดือดร้อน รำคาญให้แก่ผู้อื่น


แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร ว่าใครเป็นคนพาล รู้ได้จากพฤติกรรม ดังนี้


๑. ชอบชักนำในทางที่ผิดจากความเป็นจริง และมักเป็นคนเห็นแก่ตัว

๒. ชอบยุให้เขาแตกแยกและมีนิสัยอิจฉา ใจคอคับแคบ

๓. ชอบทำ พูด คิด แต่เรื่องชั่วร้าย แต่ตนกลับคิดเห็นว่าเป็นเรื่องดี

๔. ชอบเสแสร้งสร้างภาพให้ดูดี แต่แท้จริงแล้วจิตใจโสมม มักมาก ทะยานอยาก

๕. ชอบทำตนให้ละเมิดกฎเกณฑ์ กติกา ระเบียบ วินัย โดยคิดว่าเท่

๖. ชอบสร้างปัญหาให้แก่คนรอบข้าง และตัวเองอย่างโง่เขลา

๗. ไม่เชื่อในอะไรทั้งนั้น จะเชื่อก็แต่ตัวเอง แม้ที่สุดก็จะไม่เชื่อผลที่เกิดจากการกระทำของตน


เมื่อรักที่จะเป็นคนพาล ผลที่จะได้รับมีอยู่ ๘ อย่าง คือ


๑. มีมิจฉาทิฐิ เห็นผิดจากทำนองคลองธรรม ชอบสร้างปัญหาและก่อเวร

๒. เสื่อมเสียชื่อเสียง สร้างความอับอายให้แก่วงศ์ตระกูล

๓. เป็นที่เกลียดชังของผู้มีปัญญา

๔. ขาดความน่าเชื่อถือ ไม่มีคนนับญาติ

๕. ภัยทั้งปวงจะหลั่งไหล ถาโถมเข้ามาใส่ตัว

๖. ทำลายประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

๗. ทำลายตน ทำร้ายวงศ์ตระกูล

๘. มีทุคติเป็นที่ไป


หากใครชอบใจที่จะเป็นคนพาลก็เชิญ


พุทธะอิสระ


--------------------------------------------------


Do not associate with rascals.

May 29, 2021


Rascals have three major characteristics.


1. They have negative thoughts such as they want belongings of other people.


2. They speak negatively and are vindictive towards others.


3. They have poor behaviors which cause problems and disturbance to others.


How can we tell who is rascal? We can tell from following behaviors.


1. They usually mislead others and distort facts. They are usually selfish.


2. They like to provoke people’s fights. They are usually jealous and narrow-minded.


3. They normally do, say, and think negatively, but they themselves that they are doing good.


4. They like to build good image, but their minds are dirty, greedy, and grasping.


5. They like to violate rules, regulations, and disciplines and think that such behavior is cool.


6. They foolishly cause problems to other people and themselves.


7. They don’t believe in anything. They believe only in themselves, although they don’t believe outcomes of their own deeds.


When they like to be rascals, there are eight outcomes as follows.


1. They have wrong views and view things contrary to morality. They normally cause problems and enmity.


2. They cause disgrace and shame to their family.


3. The wise find them disgusting.


4. They are not trustworthy. No one want to be associated with them.


5. All kinds of peril come to them.


6. They destroy their own and others’ benefits, both in this life and next life.


7. They have destroyed themselves and their families.


8. After death, they will have woeful existences.


If anybody want to be rascals, it is your own choice.


Buddha Isara

*******

Cr. Facebook เพจ Buddha Isara

วันจันทร์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

อ่านใจธรรมชาติ (ความอยาก)

 


อ่านใจธรรมชาติ (ความอยาก)


Cr.MP3 001 ธรรมเทศนา พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) 
หัวใจพระพุทธศาสนา



กฏของธรรมชาติ

 



Cr.ซีรี่ย์ พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก

***********

***************



วันพุธที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

วันอาภากร

 


วันอาภากร
วันอาภากร ตรงกับวันที่ 19 พฤษภาคม ของทุกปี เป็นวันคล้ายวันสิ้นพระชนม์ของ พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์
พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงได้รับสมัญญาเป็น องค์บิดาแห่งกองทัพเรือ ซึ่งทหารเรือยกย่องและเทิดทูนพระเกียรติคุณอย่างสูงสุด เนื่องจากพระองค์ทรงริเริ่มวางรากฐานกิจการทหารเรือและนำความเจริญมั่นคงและรุ่งเรืองมีสมรรถภาพสู่กองทัพเรือเป็นที่ประจักษ์ทั่วไป ทำให้ทัพเรือไทยทันสมัยมีมาตรฐาน และเจริญก้าวหน้าทัดเทียมกับอารยะประเทศ
กองทัพเรือจึงกำหนดให้ 19 พฤษภาคม ของทุกปี เป็น วันอาภากร ซึ่งเป็นวันคล้ายวันสิ้นพระชนม์ เพื่อเป็นการเทิดทูน เผยแพร่พระเกียรติคุณ และแสดงออกซึ่งความกตัญญูกตเวทีต่อพระองค์ท่าน
พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงพระนามเดิมว่า พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 28 ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ประสูติเมื่อ 19 ธันวาคม 2423 เป็นพระเจ้าลูกยาเธอองค์ที่ 1 ในเจ้าจอมมารดาโหมด ธิดาของเจ้าพระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค) ผู้บัญชาการทหารเรือวังหลวง
ทรงเป็นเจ้านายพระองค์แรกที่สำเร็จการศึกษาวิชาการทหารเรือจากประเทศอังกฤษ ทรงมีจุดประสงค์แรงกล้าจะฝึกให้ทหารเรือไทยเดินเรือทะเลได้อย่างชาวต่างประเทศ และสามารถรบทางเรือได้ เนื่องจากอดีตประเทศไทยต้องว่าจ้างชาวต่างชาติมาเป็นผู้บังคับการเรือโดยตลอด
ภายหลัง พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ สำเร็จการศึกษา และเข้ารับราชการทหารเรือแล้ว พระองค์ได้แก้ไขปรับปรุงระเบียบวิธีปฏิบัติในโรงเรียนนายเรือ ทรงเป็นครูสอนนักเรียนนายเรือ และริเริ่มการใช้ ระบบการปกครองบังคับบัญชา ตามระเบียบการปกครองในเรือรบ คือแบ่งให้นักเรียนชั้นสูงบังคับบัญชาชั้นรองลงมา
นอกจากนี้ยังทรงจัดเพิ่ม วิชาสำคัญสำหรับชาวเรือขึ้นเพื่อให้สำเร็จการศึกษา สามารถเดินเรือ ทางไกลในทะเลน้ำลึกได้แก่ การเดินเรือ ดาราศาสตร์ ตรีโกณมิติ อุทกศาสตร์ เรขาคณิต พีชคณิต ฯลฯ
เมื่อ พ.ศ.2462 พระองค์ทรงเป็นผู้บังคับการเรือ โดยนำ เรือหลวงพระร่วง จากประเทศอังกฤษ เข้ามายังกรุงเทพมหานคร นับเป็นครั้งแรกที่นายทหารเรือไทยเดินเรือได้ไกลข้ามทวีป
ที่สำคัญพระองค์ทรงเป็นหัวเรี่ยวหัวเเรงที่สำคัญที่ทำให้พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงเห็นความสำคัญและโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระราชวังเดิม ให้เป็นที่ตั้งของโรงเรียนนายเรือ เมื่อ 20 พ.ย. 2449 ทำให้กิจการทหารเรือมั่นคง (กองทัพเรือยึดวันดังกล่าวเป็น วันกองทัพเรือ)
จากที่พระองค์ทรงเป็นนักยุทธศาสตร์ที่เล็งเห็นการไกล พระองค์ได้ทูลเกล้าฯ ขอพระราชทานที่ดินบริเวณอำเภอสัตหีบ เพื่อสร้างเป็นฐานทัพเรือ เนื่องจากทรงพิจารณาว่า อ่าวสัตหีบเป็นอ่าวขนาดใหญ่น้ำลึกเหมาะแก่การฝึกซ้อมยิงตอร์ปิโดได้ และเกาะน้อยใหญ่ที่รายล้อมรอบสามารถบังคับคลื่นลมได้ดี อีกทั้งเรือภายนอกเมื่อแล่นผ่านพื้นที่จะไม่สามารถมองเห็นฐานทัพได้
ด้านการแพทย์ ทรงศึกษาค้นคว้าอย่างจริงจังและใช้เวลาหลังทรงเกษียณเสด็จไปรักษาโรคแก่ประชาชนด้วยพระองค์เอง ไม่ว่าเป็นคนไทยหรือคนจีน จนกระทั่งชาวจีนย่านสำเพ็งซาบซึ้งในพระกรุณาธิคุณเรียกพระองค์ท่านว่า "เตี่ย" (พ่อ) ซึ่งต่อมาทหารเรือได้เรียกพระองค์ว่า "เสด็จเตี่ย" ขณะที่คนไข้ชาวไทยมักเรียกพระองค์ว่า "หมอพร"
พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงประชวร และสิ้นพระชนม์ ในขณะที่ประทับอยู่ที่หาดทรายรี ปากน้ำเมืองชุมพร เมื่อ 19 พฤษภาคม 2466 เวลา 11.40 น. ยังความโศกเศร้ามาสู่บรรดาทหารเรือยิ่งนัก
***************
Cr.https://www.facebook.com/NCITSCHOOL/posts/889837511485669


วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

ความเงียบที่น่ายกย่อง

 


Cr.ภาพ https://thai.china.com/china/blog/expert2/1775/20141202/223684.html

"ความเงียบที่น่ายกย่อง"


"เบื้องหลังของความเงียบ

มันประกอบไปด้วยความอบอุ่นและความน่ายกย่อง

จากประสบการณ์ที่ได้สัมผัสด้วยตัวเราเองในประเทศเยอรมัน"


ในตอนเย็นวันหนึ่งของฤดูหนาว

เรากำลังเข้าแถวรอรถประจำทาง

มีคนรออยู่ในแถวห้าหกคน

ทุกคนล้วนยืนรอด้วยความสงบและเป็นระเบียบ


ในเวลาเดียวกัน มีคนจูงสุนัขเดินมาแต่ไกล

พอทั้งคู่เดินใกล้เข้ามา

ภาพที่ได้เห็นคือ 

ชายหนุ่มสูงใหญ่ หลังตรงงามสง่า

มีสุนัขที่เดินนำหน้า เป็นสุนัขที่ถูกฝึกมาเป็นพิเศษ

มันถูกฝึกมาสำหรับคนพิการทางสายตาโดยเฉพาะ

สังเกตเห็นได้จากสายรัดคอของสุนัข

เป็นสายรัดที่มีสัญลักษณ์โดยเฉพาะ


เขาเป็นชายหนุ่มที่พิการทางสายตา

ชายหนุ่มค่อยๆเดินตรงมายังป้ายรถประจำทาง

แล้วก็หยุดยืนอยู่ห่างจากแถวพวกเราเล็กน้อย


ไม่มีใครทักทายให้เสียงกับชายหนุ่มคนนั้น

เรากำลังคิดจะเดินไปนำพาเขามาเข้าแถว

แต่คุณผู้ชายวัยกลางคนที่อยู่หัวแถว

รีบเก็บพับหนังสือเล่มที่กำลังอ่าน

แล้วเดินตรงไปยืนอยู่หลังชายหนุ่ม

คนอื่นๆที่อยู่ในแถว ก็ทยอยเดินไปต่อแถวกันใหม่

ไม่มีเสียงแม้แต่นิดเดียว 


หญิงสาวผมสั้นสีแดงที่ยืนติดกับเรา

มองหน้าสุนัขอย่างครุ่นคิด

คงเกรงว่ากลิ่นบุหรี่จะไปรบกวนโสตประสาทการดมกลิ่นของสุนัข

เธอลังเลอยู่แป๊บหนึ่ง

ก่อนจะดับบุหรี่ที่เพิ่งจุด

แล้วก็เดินตามกันไปต่อแถวใหม่


แถวใหม่เกิดขึ้นอย่างเรียบร้อย

เป็นแถวที่ชายหนุ่มกับสุนัขของเขาอยู่หัวแถว

เป็นการร่วมกันกระทำของกลุ่มคนแปลกหน้า

เป็นการกระทำที่ไม่ได้นัดแนะ 

เป็นการกระทำที่ไม่ต้องใช้เสียง

ทุกคนทำเหมือนเป็นหน้าที่

เรารู้สึกทึ่งอย่างบอกไม่ถูก


ทุกคนยังคงรอคอยด้วยความเงียบสงบ

แล้วรถประจำทางก็มาถึง

"รอสักครู่ ผมจะลงไปรับ......"

พนักงานขับรถกำลังขยับตัวจะลุกจากที่นั่งคนขับ

"ขอบคุณครับ ไม่ต้องรบกวนหรอกครับ"

ชายหนุ่มรีบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสุภาพ

ภายใต้การนำของสุนัขฝึกหัดตัวนั้น

ทั้งสองค่อยๆก้าวขึ้นรถไป


เวลานั้นเป็นเวลาหลังเลิกงาน

ผู้โดยสารก็เต็มคันรถอยู่แล้ว

แต่พอชายหนุ่มกำลังก้าวขึ้นรถ

ทุกคนรีบขยับตัวถอยร่นไปข้างหลัง

ทำให้มีพื้นที่ว่างที่บริเวณทางขึ้นทันที


ที่นั่งหลังคนขับ

มีเด็กผู้ชายอายุ 6-7 ขวบนั่งอยู่

คุณแม่รีบสะกิดลูกชายให้ลุกขึ้น

เพื่อสละที่นั่งให้ชายหนุ่ม

การกระทำที่ค่อนข้างกระทันหันของคุณแม่

ไม่ได้ทำให้เด็กผู้ชายงอแง

หนูน้อยรีบลุกขึ้นด้วยความเต็มใจ


สุนัขเห็นมีที่นั่งว่างอยู่

จึงนำพาเจ้าของเดินไปยังที่นั่ง

ส่วนตัวสุนัขเองก็นั่งตัวตรงอยู่ข้างๆบนทางเดิน

เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

ชายหนุ่มไม่มีสิทธิ์ได้รับรู้ใดๆทั้งสิ้น


"สวัสดีครับ จะไปลงรถที่ไหนครับ"

"สวัสดีครับ ผมจะไปถนนมอร์ครับ"

"พะยะค่ะ ฝ่าบาท......"

ทุกคนหัวเราะในคำหยอกล้อด้วยอารมณ์ขันของคนขับ

แล้วรถประจำทางก็นำพาผู้คนเดินทางต่อไปด้วยบรรยากาศของความสดใส


ทุกคนบนรถเฝ้าสังเกตดูท่าทีอันสง่างามของสุนัข

แม้เวลาเลี้ยวรถ

สุนัขก็จะพยายามเอี้ยวตัวเพื่อรักษาการทรงตัวของตน

สายตาเพ่งมองไปข้างหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ

คงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับสุนัขที่เลี้ยงดูกันตามบ้าน


ไม่มีใครคิดจะยื่นมือไปลูบหัวสุนัข

ไม่มีใครนำเอามือถือออกมาถ่ายรูป

เด็กน้อยที่คิดจะยื่นขนมปังครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่ในมือไปป้อนเขา

ก็ถูกคุณแม่ดึงมือกลับ

กระซิบข้างหูเด็กน้อยแบบเบาๆ

"เขากำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ มีงานต้องรับผิดชอบ อย่าไปรบกวน"

พอได้ยินคำว่า "ปฏิบัติหน้าที่"

เด็กน้อยพยักหน้าด้วยความเข้าใจ


เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ

ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมาย

เมื่ออำลากับคนขับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็ก้าวลงจากรถไป

ภายใต้การนำทางของสุนัขฝึกของเขา


รถประจำทางเดินทางต่อไป

แต่ความเงียบสงบยังคงครอบครองอยู่เต็มคันรถ

เราได้รับรู้ถึงความรักและความห่วงใยที่เกิดขึ้นภายใต้ความเงียบ

เป็นความน่ายกย่องที่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึก

ภายนอกรถ ลมหนาวเย็นยะเยือก

แต่ภายในใจ เต็มไปด้วยความอบอุ่น


เรื่องราวที่น่าประทับใจนี้

คงไม่ใช่เพียงเพราะผู้คนเดินไปต่อแถวใหม่หลังชายหนุ่ม

คงไม่ใช่เพียงเพราะผู้คนรีบขยับถอยร่นให้มีพื้นที่ว่างเกิดขึ้น

และก็ไม่ใช่เพียงเพราะเด็กน้อยสละที่นั่งให้

แต่สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือ

เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เป็นการกระทำที่ไร้เสียงแบบน่ายกย่องที่สุด


ความรัก ความห่วงใย ความเอื้ออาทรที่มีให้กับผู้อื่น

ไม่มีความจำเป็นต้องไปป่าวประกาศ

ไปเที่ยวบอกให้ผู้คนรับรู้ว่า

"พวกเรารักคุณ ห่วงใยคุณ"

บางเวลา

รักหรือห่วงใย ก็เป็นเรื่องเรียบๆง่ายๆ

แต่เป็นสิ่งที่เราสัมผัสได้ด้วยด้วยใจ ด้วยความรู้สึก


ความก้าวหน้าของประเทศ

คงไม่ได้วัดกันด้วยสภาพทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว

แต่ยังมีวัฒนธรรมของสังคม

ที่จะช่วยชี้วัดความน่ายกย่องด้านจิตวิญญาณ.......

จิตวิญญาณอันสูงส่งของมวลมนุษยชาตินั้นๆ


ขจรศักดิ์  แปลและเรียบเรียง

Cr. FB ภูษิต ไล้ทอง


https://www.facebook.com/344628519049864/posts/1039942982851744/

วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

วันพุธที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

โควิด สายพันธ์ไทย(ฮา)



Cr.Fwd line
ไม่รู้ใครเขียน ขำแบบเศร้า ๆ

โควิด สายพันธ์ไทย รุนแรงกว่าสายพันธุ์อินเดีย 10 เท่า เริ่มระบาดไปทั่วภูมิภาคอย่างรวดเร็ว และยังไม่มีวัคซีนตัวไหนๆในโลกสกัดอยู่
ลักษณะอาการที่พบได้ชัด (แม้ยังไม่ติดเชื้อโควิด)​
1. ประสาทรับรู้ที่หูจะเบา จะฟังความได้ข้างเดียว
2. สมองจะมึนงง เพราะไม่รู้ข่าวไหนจริง ข่าวไหนปลอม
3. ลูกกะตาจะเปลี่ยนเป็นสีขาว ทำให้ตื่นกลัว วิตกเกินเหตุ
4. ปอดจะแหก จะกลัววัคซีนมากกว่าโควิด
จะยอมติดโควิดดีกว่าฉีดวัคซีน
5. สติแตก ตื่นตระหนกตลอดเวลา ใกล้วิกลจริต กูติดละยัง
6.แยกแยะไม่ออกระหว่างการฉีดวัคซีนแล้วติดโควิดแต่ไม่ตาย 
กับการไม่ฉีดวัคซีนแล้วติดโควิดมีโอกาสตายสูง
7. ความคิดความอ่านจะมีน้อย (คิดน้อย)​ แต่มือจะไว เมื่ออยู่ใกล้คีย์บอร์ดและจะปากเสียเชื้อจะลุกลาม
เป็นประเด็นได้ในทุก ๆ เรื่อง ทั้งเรื่องการอยู่ การกิน  การค้า ดารา หนักไปทางการเมือง
8. จะมีอาการชอบสุมไฟ ใส่ร้ายฝ่ายตรงข้าม ทุกเม็ดแม้เป็นเรื่องไม่จริง
9.มีโอกาสสูงที่จะเพ้อหนักจากการรับข่าวสารที่ไม่ได้คัดกรอง
จนเกินขนาด แล้วเผยแพร่แชร์ต่อ ให้บุคคลอื่นทางโซเชี่ยล 
โดยคิดว่าตัวเองเก่งเจ๋งส่งก่อนใคร ๆ
10. เสพติดยี่ห้อวัคซีน
11.เสพติดเฟกนิวส์
12.มีอาการคลุ้มคลั่ง คอยแต่จะสร้างความเกลียดชัง และแตกแยกในสังคม
13. มือสองข้างจะรู้สึกชา ไม่อยากพาย แต่รู้สึกอยากเอาตีนไปราน้ำแทน
14.จะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจทุกครั้ง เมื่อเห็นคนอื่นได้ดีมีความสุข
----------
Cr. Fwd line. 🤟🙏

วันพฤหัสบดีที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

วิธีสอนคน...

 


Cr. Fwd line

(แปล)


..ชายชราพบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ถามว่า..


" ลุงจำผมได้ไหมครับ "


ผู้เฒ่าตอบปฏิเสธไป เด็กหนุ่มจึงบอกว่า เขาเคยเป็นลูกศิษย์..ต่อมาผู้เป็นครูจึงถามกลับไปว่า


" เธอทำมาหากินอะไรหรือพ่อหนุ่ม "


" เอ้อ..ผมเป็นครูครับ "


" ไม่เลวนะ เหมือนครูเลยหรือ.."


" ใช่ครับ..อันที่จริง ผมเลือกอาชีพครู เพราะคุณครูเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเป็นเหมือนคุณครูครับ "


ชายชรารู้สึกฉงน จึงถามลูกศิษย์ว่า เธอตัดสินใจเลือกอาชีพครูตอนไหน เด็กหนุ่มคนนั้นจึงเริ่มเล่าเรื่องดังต่อไปนี้...


"...วันหนึ่ง เพื่อนร่วมชั้นของผมสวมนาฬิกาเรือนใหม่เอี่ยมมาโรงเรียน..ผมจึงอยากได้ขึ้นมาทันที..


ผมขโมยนาฬิกาด้วยการล้วงกระเป๋าของเพื่อน


ต่อมาไม่นาน เพื่อนคนนั้นก็รู้ว่า นาฬิกาของเขาหายไป จึงฟ้องครูทันที ซึ่งก็คือคุณครูนั่นแหละ..


สักพัก คุณครูก็พูดกับนักเรียนในชั้นว่า นาฬิกาของนักเรียนคนนี้ถูกขโมยไปในชั้นเรียนวันนี้ ใครที่เอาไป ช่วยเอามาคืนด้วย..


ผมไม่คืนเพราะไม่อยากจะคืน


คุณครูเดินไปปิดประตูห้อง แล้วบอกให้นักเรียนทั้งหมด ยื่นล้อมกันเป็นวงกลม..


คุณครูเริ่มล้วงเข้าไปในกระเป๋าของนักเรียนทุกคน จนพบนาฬิกา..โดยคุณครูขอให้ทุกคนหลับตา เพราะสิ่งคุณครูต้องการหา คือนาฬิกาเท่านั้น..


พวกเราทำตามโดยดุษฎี..


คุณครูเอามือล้วงกระเป๋าของนักเรียนทีละคน..จนมาถึงกระเป๋าผม ซึ่งคุณครูก็เก็บนาฬิกาไป แต่ก็ค้นจนครบทุกคน เมื่อค้นเสร็จ คุณครูก็บอกให้นักเรียนลืมตาขึ้น และแจ้งว่า พบนาฬิกาแล้ว...


คุณครูไม่เคยเปิดเผยความลับนี้ของผม ไม่เคยเอ่ยถึงเหตุการณ์นี้อีกเลย..คุณครูไม่เคยพูดเลยว่า ใครเป็นคนขโมย...วันนั้นคือ วันที่คุณครูช่วยปกป้องเกียรติยศของผมไปตลอดกาลและเป็นวันที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของผม..


และวันนั้นเอง เป็นวันที่ตัดสินใจเลิกที่จะเป็นขโมยหรือคนไม่ดีแบบนั้น..คุณครูไม่เคยพูดอะไรในเรื่องนี้ ไม่เคยดุด่าผม และไม่ดึงผมไปสอนบทเรียนอะไรในเรื่องนี้เลย..


ผมได้เรียนรู้เรื่องนี้จากคุณครูอย่างแจ่มชัด..


ผมขอขอบพระคุณคุณครูมากครับ ผมได้รู้แล้วว่า คนที่สอนคนควรจะต้องปฏิบัติตนอย่างไร..


คุณครูจำเรื่องนี้ได้ไหมครับ


ครูเฒ่าตอบว่า..ครูจำได้เรื่องที่มีคนขโมยนาฬิกาและครูได้ค้นกระเป๋าของนักเรียนทุกคน..แต่ครูจำไม่ได้หรอกว่าเป็นเธอ เพราะตอนที่ค้น ครูก็หลับตาเช่นเดียวกัน..


..นี่คือ แก่นสารของการสอนคน...


ถ้าครูต้องปรามเธอ โดยทำให้เธอต้องอับอาย..นั่นคงแสดงว่า..ไม่รู้วิธีสอนคน...